चंद्र नको मज सूर्य हवा

सूर्य माझा आहे प्रियकर 

चंद्राहून नसे का ना शीतल

मी त्याची प्रियतमा पृथ्वी

प्रेम आमचे अगदी विमल

त्याचा दाह साहवेना जरी

बाष्पीभवन करत जाई

पावसाच्या ढगांना तोच

बरसण्याची करीतसे घाई

कुसुमाग्रजांना ही श्रेष्ठ अजरामर

"पृथ्वीचे प्रेमगीत"काविता स्फुरली

त्यांच्या मिलनापेक्षा ही विरहाची

कल्पनाच खरेतर सर्वोत्तम ठरली

मला ही दिनकरराव आवडतात 

नावाने प्रसिद्ध खूप जरी असले

भास्कर , दिवाकर,आदित्य,सूर्य

तरी रवी ह्याच नावात मी फसले

युगानुयुगे आस एकमेकांना असे

न ये ती दोघांच्या मिलनाची रात्र

मनापासुन असता प्रेम खरे जर

आत्माच अमर विनाशी ती गात्रं

शशिकांत च्या हजारो चंद्रिका

मी मात्र एकमेव रविची धरा

नशिबाने मिळाला आहे मज

सर्वात तेजस्वी हिरा तो खरा