गीत आज समोर तुझ्या, या प्रश्नासाठी गातो डोळ्यात तुझ्या पाहता, सांग मी हरवून कोठे जातो?

सारखचं वाटतं पाऊस पडावा,

हातात रहावे हात आपुले, अन् श्वासात भिनावे श्वास

आयुष्याच्या वाटेवर तुझी साथ हवी आहे..

मनाने अजूनही तू माझीच आहे

स्वतःच ह्रदय मात्र माझ्याकडे ठेवून गेलंय....

शेवटी काय तू आणि मी म्हणजे काय रे एकच न ...एकच न..

आपल्या रंगीत भेटींचा, मग अस्त सुरू झाला हलकाच डोळ्यातून तुझ्या, आठवणींचा प्रेमबिंदू आला तुझ्याशिवाय या रात्रींचा, वेग ...

प्रेम म्हणजे चाहुल सुखाची

नकळत मिटल्या पापण्यातही हसते का रे मी

तुझ्यासारखा रंग असा त्या इंद्रधनुतही नाही

हातात हात घेशील जेव्हा भिती तुला कशाचीच नसेल…

पण तू हसून लाजशील म्हणून...

तो क्षणाक्षणाला चालणारा श्वास, तो एक कधीही न संपणारा भास

साक्षीने चंद्र तार्‍यांच्या, पुन्हा तुझा हात मागतो चार क्षणांच्या आयुष्यासाठी, मी तुझी साथ मागतो विखुरलेल्या माझ्या ...

मन मोहक या सौंदर्यावर हा प्रेम दिवाना फिदा आहे..

मनाच्या अंगणी पडतो बकुळीचा ताजा सडा अन पापण्यांच्या काठावर आठवांची भरती

राणी वाणी थाट तूझा चाले मोराची चाल, राजा बाकी माठ बरा त्याच्या जीवाचे हाल.

एका बहरलेल्या संध्याकाळी सूर्य जेव्हा अस्ताला जात असेल सागरातल्या नीलतरंगांवर अंधार अनामिक पसरताना दिसेल स्थिर असेल ...

किती करावी स्तुती मी झालो निःशब्द पुरता. कवी सारे स्तब्ध झाले काव्य तुझे गं करता.