सख्या तुझ्या विरहात

सख्या तुझ्या विरहात 

मन झाले चोळामोळा

शब्द तुझा ऐकू यावा

कानी प्राण झाले गोळा।।१।।

क्षितीजाच्या पलीकडे

सूर्य मावळता झाला

सख्या तुझ्या विरहात

जीव कासावीस झाला।।२।।

परतले पशू, पक्षी

आपापल्या घरट्यात

सले विरहाचा काटा

हृदयाच्या गाभाऱ्यात ।।३।।

मंद शीतल प्रकाश

नभी चंद्र डोकावतो

वाट तुझी पाहतांना

जीव भयभीत होतो ।।४।।

किती तुझी वाट पाहू

साज शृंगार थिजला

अश्रू पुसता पुसता

माझा पदर भिजला ।।५।।

जीव रात्रीला कुढतो 

सख्या तुझ्या विरहात

कशी जाळते तनूला

मंद चांदण्याची रात ।।६।।