ખોળાનો ખૂંદનાર

કાળનો કોળિયો થઈ ગયો

મારો વહાલસોયો લાલ

ખૂબજ કરગરી ધરતી ને

પણ તુ બેઠો ના થયો

મારા લાલ તારી, પરદેશ

જવાની વિદાય જેટલી

વસમી ના લાગી એટલી જ

વતન પરત આવવાનુ આગમન

ખૂબજ વસમુ થયુ

તારુ આમ અચાનક આવવુ

જાણે પગ નીચેથી ધરતી નુ

ખસી જવુ..અને મારુ અવાચક

થઈ જવુ

જે ખોળા મા તને સ્નેહ થી

રમાડયો, એજ ખોળો આજ

અજાણ્યો થઈ ગયો

હુ થઈ ગઈ આજ નોંધારી

એક તમન્ના તને મનભરી

નિરખી લઉં. મારા લાડકવાયા ને

છાંતીસરસો ચાંપી લઉં

શુ કરુ શુ ન કરુ ત્યા

લઈને ઉપડ્યા

હુ જોઈ રહી

તને જોતા પણ રોકી ના શકી

બસ ચોધાર આંસુ વહી રહયા

મારા ખોળા ના ખૂંદનારને લાગી

અગનજાળ, અને અગનગોળામાં

વિલિન થઈ ગયો

મારુ જીવતર થઈ ગયુ ધૂળ ધાણી

મારો વહાલસોયો લાલ આજ

ભળી ગયો પંચમહાભૂતમાં

બેટા, તુ રિસાયો હોય તો પણ

મનાવુ, પણ તુ કુદરતથી રિસાયો

એને કેમ મનાવુ ? હુ કેમ મનાવુ ?