ଶ୍ରାବଣ ତୀରେ

କେଉଁଠୁ ଆରମ୍ଭ କରିବି ଯେ, ଯେଉଁ ଦିଗେ ଦେଖେ ତୁମର ଅପରୂପା ହଂସ ଗମନୀ ଦୃଶ୍ୟ ଆଖି ଆଗରେ ନାଚି ଉଠେ । ଅଙ୍କା ବଙ୍କା ରାସ୍ତା ପରି ତୁମର ଚାଲିବା ବାଟରେ କେତେ ଯେ ଲାଜକୁଳୀ ଝାଉଁଳି ଯାନ୍ତି, ତୁମେ ବା ଦେଖିବ କେମିତି ? ସତ କହୁଛି ମ....। ମୋର, ତୁମ କଥା ଭାରି ମନେ ପଡୁଛି । ତୁମେ ଯେତେବେଳେ ବାହାରକୁ ବୁଲିବାକୁ ଯିଦ୍ କର ଆଉ ମୁଁ ଇଛା ନଥିବାର ବାହାନା କରେ ସେତେବେଳେ ତୁମର ଯେମିତି ମୁହଁ, ଆହାଃ .... ଉଷୁନା ହାଣ୍ଡି କହିବ ତୁ ମୋ ଠାରୁ ଆହୁରି ସୁନ୍ଦର ।

ମୋର ମନ ଭିତରେ ଗୋଟେ ଭୟ ବସା ବାନ୍ଧିଥାଏ । ଏତେ ଦିନ ତ ପ୍ରକାଶ କରି ପାରିନଥିଲି, ଆଜି କରୁଛି ।

"ଲପନ ଆନନ ଯା'ର ରାଜିବ ପରି

 ମଧୁକର ଚାହୁଁ ଥାଏ ବାହୁ ପ୍ରସାରି ।

ଇନ୍ଦୁ ନିନ୍ଦି ଜ୍ୟୋତି କାନ୍ତି ଶୋଭା ପରଷେ

ସରୋଜିନୀ ନିତି ଦେଖି ଲାଜରେ ରୁଷେ ।

ତମିସ୍ରା ଅଙ୍କ ପଲଙ୍କେ ଖେଳଇ ଜ୍ୟୋତି

ରାତିରାଣୀ ଫୁଲ ଶେଯ ବାସରେ ପ୍ରୀତି ।

ସେ ସୁପାତି ମୋ ପାଇଁ ଯେ ଅଭୁଲା  ସ୍ମୃତି

ହୃଦୟେ ସାଉଁଟି ରଖି ପୁହାଏ ରାତି "

 ଅପେକ୍ଷାରେ ଥାଏ, ତୁମ ଦୁଷ୍ଟାମୀ ଆଉ ଟିକିଏ ବଢ଼ି କ୍ଷୀର ପରି ଉତୁରି ମୋର ଟାଙ୍ଗରା ଛାତିର

ଭୂମିଟା ଶିତଳ କରି ଦେଉ । ତୁମର ସେହି ସ୍ଵପ୍ନ ଭରା ଆଖିକୁ ମୁଁ ଚାହେଁ କେବେ ତୃଷିତ ନହେଉ ।

ତୁମେ ତ ମୋର ସ୍ଵପର ନାୟିକା, କଳ୍ପନା-ଜଳ୍ପନାର ଗନ୍ତାଘର । ତୁମରି ଆଖି କୋଣରେ ନିତି ଉଇଁ ଆସେ ଆଶା ସୂର୍ଯ୍ୟର ରକ୍ତିମ ଆଭା । ମୋ ଘର ଅଗଣାରେ ରଙ୍ଗିନ କିରଣ ବୁଣି ଦେଇ ସତେ ଯେମିତି ସ୍ୱର୍ଗ ସୁଖ ଢାଳି ଦିଅ । କେତେ ଯେ ଅଭିମାନ ତୁମ ଅଭିନୟରେ ଦେଖିଛି । ଆଜି ଅବିସ୍ମରଣୀୟ ହୋଇ ହୃଦୟ ଚଟାଣରେ ଖୋଦିତ । ସତେ ଯେମିତି ମୋର ସ୍ମୃତିକୁ ସବୁଜ ସଙ୍କେତ ଦେଉଛି । ସତରେ ପ୍ରିୟା, ଚାନ୍ଦର ଚାନ୍ଦିନୀ ଠାରୁ ତୁମେ ଆହୁରି ସୁନ୍ଦର ଦିଶ । ତୁମ ଭିଜା କବରୀ 

ତଳେ ମେଘମାଳା ଖେଳା କରି, ମୋତେ ଲୁଚିବାର ସୁଯୋଗ ଦିଏ । କେମିତି ଭୁଲିବି କୁହ, ନିଷ୍ଠୁର ମହାବାତ୍ୟା ତୁମେ ମରଣ ମୁହଁକୁ ଠେଲି ମୋତେ ନିଃସଙ୍ଗ ଜୀବନ ଅତିବ୍ୟାହିତ କରିବାକୁ ବାଧ୍ୟ କରି ଦେଲା ।

ଏବେ ମୁଁ ଆଖି "ଶ୍ରାବଣ ତୀରେ" ଛିଡ଼ା ହୋଇ ଅନେକ ସ୍ଵପ୍ନ ଆଙ୍କିଛି । ଜାଣ, ଆଜି ଆମ ଆଶା ବାଟିକାରେ ବୀଜ ଅଙ୍କୁରିତ ହୋଇଛି । କ'ଣ ବୁଝି ପାରୁନ ମ, ଆମ କାରୁଣ୍ୟର ଝିଅଟିଏ ହୋଇଛି । ତା'ର ଆଖି ଦୁଇଟି ପଦ୍ମ ପତ୍ର ଜଳ ପରି ଢଳଢଳ ହୋଇ କେତେ ଯେ ପ୍ରଶ୍ନ କରୁଛି, କହି ପାରିବିନି ।

ତୁମର, କ'ଣ ଈର୍ଷା ହେଉଛି ? କନ୍ୟା ରତ୍ନ ପାଇଗଲି ବୋଲି । ଆରେ, ତୁମ ଅଧିକାରକୁ କିଏ କ'ଣ ଛଡେଇ ନେବ ? କଦାପି ନୁହେଁ । ନାଆଁଟା କ'ଣ ଦେବ, ଆରେ ଜୋର୍ କରି କୁହ । ମୋତେ ଷାଠିଏ ପାରି ହେଲାଣି ପରା । ହଁ, ଏବେ ଠିକ୍ ଶୁଣା ଗଲା । ଦୀପ, ଓଃ ମୁଁ ତ ଭୁଲି ଯାଇଥିଲି ।

ମୋ ନାଁ ଦୀପକ ଆଉ ତୁମ ନାଁ ପରା ପଲ୍ଲବୀ । ଆମ ଦୁହିଁଙ୍କର ପ୍ରଥମ ଅକ୍ଷର ଯୁକ୍ତରେ ଏଇ ଦୀପ ନାଆଁର ସୃଷ୍ଟି । ଓଃ, ପୁଣି କ'ଣ ହେଲା । ଦୀପ ନୁହେଁ ଦୀପାଳୀ ? ହଁ ସତରେ ତ, ଆମ ପୁତ୍ରବଧୂର ନାଆଁଟା ଶ୍ୟାମଳୀ ତାଙ୍କର ଶେଷ ଅକ୍ଷର ମିଶେଇ ଦେଲ । ସତରେ, ତୁମେ ଯେ କେତେ ବୁଦ୍ଧିମତୀ । ନା ସେଇଟା ନୁହେଁ । ପୁଣି କ'ଣ ହେଲା ଯେ ..... ଦୀପାଳିକା ! ଓଃ, କ'ଣ ଯେ କହୁଛ ? ଆରେ, ହଁ ତ ମୁଁ ଗୋଟେ ଗଧ ମହାମୁର୍ଖ । ମୋ ପୁଅ କାରୁଣ୍ୟ ନାଆଁର ପ୍ରଥମ ଅକ୍ଷର

ଯୋଡିଲେ ତ ସୁନ୍ଦର ନାମକରଣ ହେଲା । ଦୀପାଳିକା ' ସବୁ ପରିସ୍ଥିତି କୁ ସମ୍ଭାଳି ନେଇ ଥିବାରୁ

ତୁମେ ମୋର ପ୍ରିୟ ସାଥୀ ଅର୍ଦ୍ଧାଙ୍ଗିନୀ, ସେଥିପାଇଁ ଆଜି ଆଖି "ଶ୍ରାବଣ ତୀରେ" ମୁଁ ଛିଡ଼ା ହୋଇ ତୁମ ସ୍ମୃତି ସାଉଁଟି ଆନନ୍ଦ ସ୍ରୋତରେ ଭାସମାନ ....