ରାବିଡି

ବବିତା...,ଏ ବବିତା....

ଡାକ ପକୋଉଥିଲେ ଶ୍ରମନିୟୋଜନ ଅଧିକାରୀ ରମାକାନ୍ତ ବାବୁ। ଆରପଟ ବଖରାରୁ ସ୍ତ୍ରୀ ସୁନୀତାଦେବୀ ପାଟିକରି କହିଲେ, କାହଁକି ପାଟି କରୁଛ ବବିତାକୁ ଲୁଣ ଆଣିବାପାଇଁ ଦୋକାନକୁ ପଠାଇଛି। କଣ କାମ ଅଛି କି ? ରମାକାନ୍ତ ବାବୁ କହିଉଠିଲେ, ନା ନା ସେମିତି କିଛିନାହିଁ, ଏମିତି ଡାକୁଥିଲି। ସୁନୀତାଦେବୀ କହିଉଠିଲେ ଓଃ ଛୁଟିଦିନ ହେଲେ ବବିତା ସହ ନଲାଗିଲେ ବାବୁଙ୍କର ଭାତ ହଜମ ହୁଏନାହିଁ। କାଇଁ ସୁମନକୁ ଟିକେ ପାଠ ପଢେଇଦଉନ, ଚାକରାଣୀ ସାଙ୍ଗରେ ଗପିଲେ କଣ ମିଳିବ ଯେ ? କି ଦୁନିଆଁ ହେଲା, ଶ୍ରମନିୟୋଜନ ଅଧିକାରୀ ଘରେ ପୁଣି ସାତବର୍ଷର ଚାକରାଣୀ। ସ୍ତ୍ରୀ ସୁନିତାକୁ ନିଜ ବାହୁ ବନ୍ଧନରେ ଆବଦ୍ଧ କରୁକରୁ ସୁନୀତା ଦେବୀ ପାଟିକରି ଉଠିଲେ ଓଃ.... ଏ ପୁରୁଷଙ୍କର ସମୟ ଜ୍ଞାନ କିଛି ନାହିଁ।

 ଆଚ୍ଛା, ବବିତା ଫେରିଲେ ଟିକେ କହିଦେବ। ନାଇଟି ସଜାଡୁ ସଜାଡୁ ସୁନୀତା କହି ଉଠିଲେ କଣ ଆଜି ପୁଣି ତା ପାଇଁ ରାବିଡି ଆଣିକି ଆସିଛ କି ? ମୁଁ ଦେଖୁଛି ଚାକରାଣୀଟାକୁ ତମେ ବହୁତ ମୁହଁ ଦେଇ ଦେଇଛ। ସତେ ଯେମିତି ତମର ସବୁ ଦାୟିତ୍ବ ସେ ମୁଣ୍ଡେଇଛି। 

   କ୍ଷଣିକ ଉତ୍ତେଜନାରେ ରୁମ୍ ର କବାଟ ବନ୍ଦ କରିବାକୁ ଭୁଲିଯାଇଥିଲେ ସ୍ୱାମୀ ସ୍ତ୍ରୀ । ସୁନୀତାଙ୍କ ନଜର ପଡିଗଲା କବାଟ ଉପରେ। କବାଟ ପଟେ କୁନିକୁନି ଆଖି ଦୁଇଟିକୁ ସ୍ପଷ୍ଟ ଦେଖିପାରୁଥିଲେ ସୁନୀତା। ଆଶଙ୍କାରେ କହିଉଠିଲେ, ହେଇଟି ଶୁଣୁଛ, ଏ ଆଠବର୍ଷର ପୁଅ ଆମର ସୁମନ। ସବୁ ଦେଖିଦେଲା ବୋଧେ। ତାଗଦ୍ କରୁଥିଲେ ସୁନୀତା ପୁଅଟା ବଡ ହେଲାଣି ଏଣିକି ଏସବୁ ମନା। 

   ଟିକେ ଶଙ୍କି ଗଲେ ରମାକାନ୍ତ। ତଥାପି ପୁରୁଷପଣିଆ ଦେଖାଇ କହିଲେ ତମକୁ ନା ! ମୁଣ୍ଡ ତମର ଖରାପ ହୋଇଗଲାଣି। ସେ ଛୁଆ କାହିଁକି ଆମ ପ୍ରେମ ଦେଖିବାକୁ ଯିବ ? 

 ଲୁଣ ନେଇ ପହଞ୍ଚିଗଲା ବବିତା। ସୁମନ କହିଲା, ଏ ରାବିଡି ! ତତେ ପାପା ଡାକୁଛନ୍ତି ଯା। ଦ୍ୱନ୍ଦରେ ପଡିଗଲେ ସୁନୀତା। ଶଯ୍ୟା ଉପରେ ମିଳନ ପୂର୍ବରୁ ସ୍ୱାମୀଙ୍କ ବବିତାକୁ ଡାକ ପକେଇବା କଥା ପୁଅ ଜାଣିଲା କେମିତି ? କଥାକୁ ଆଗକୁ ନବଢେଇ ଚୁପଚାପ ଭାବୁଥିଲେ ସୁନୀତା ପୁଅଟା ସବୁ ଦେଖିନେଲା ବୋଧେ। 

   ବବିତା ପହଞ୍ଚିଲା ବାବୁଙ୍କ ରୁମ୍ ରେ। ରାବିଡି ନେଇଆସିଛି କହିଲେ ରମାକାନ୍ତ। ବବିତା କହିଲା, ବାବୁ ! ମୋର ରାବିଡି ଭାରୀ ପସନ୍ଦ। ତମେ ମୋ ମନକଥା କେମିତି ଜାଣିପାର କେଜାଣି ? ହସୁଥିଲେ ରମାକାନ୍ତ। ସାତବର୍ଷର ଚାକରାଣୀକୁ ରାବିଡି ଦେବାପୁର୍ବରୁ କହିଲେ ମାଆ କଣ କରୁଛି ଦେଖିଆସ। ରମାକାନ୍ତଙ୍କ ପାଖକୁ ଆସି ବବିତା କହିଲା ମାଆ ବର୍ତ୍ତମାନ ପୂଜାରେ ବସିଲେ। ଶାନ୍ତିରେ ନିଶ୍ବାସ ମାରି ରମାକାନ୍ତ କହିଲେ ଯାହାହେଉ ଅଧଘଣ୍ଟାଏ ସମୟ ମିଳିଗଲା। କିଛି ବୁଝୁନଥିଲା ବବିତା। 

    ବିରାଡିକୁ ପଞ୍ଚୁକରେ ଶୁଖୁଆ ଦେଖାଇ ଖାଦ୍ୟ ଦେଲାପରି ବବିତାକୁ ରାବିଡି ଦେଇ କୋଳକୁ ଟାଣି ଆଣୁଥିଲେ ରମାକାନ୍ତ। ସାତବର୍ଷର ଗରୀବ ଝିଅଟି ଗୁରୁଜନର ଆକର୍ଷଣରେ ଆକର୍ଷିତ ହୋଇ ବିନାଦ୍ୱିଧାରେ ଚାଲିଯାଉଥିଲା ରମାକାନ୍ତ ପାଖକୁ।କିନ୍ତୁ କାମୁକ ପୁରୁଷ ! ସଦ୍ୟସ୍ନାତା ବିବାହିତା ପତ୍ନୀ ସୁନୀତାଙ୍କ ସହ ସମ୍ଭୋଗ ପରେ ଛୋଟ ନିରୀହ କଢିଟି ସହ ଅପ୍ରାକୃତିକ ଯୌନ ସମ୍ଭୋଗରେ ଲିପ୍ତ ଥିଲେ ରମାକାନ୍ତ। ଚୁପଚାପ ଆନନ୍ଦ ନେଉଥିଲା ବବିତା। କିଛି ବୁଝିନପାରିଲେ ବି ଏହି ସମ୍ଭୋଗ ଆନନ୍ଦ ଦେଉଥିଲା ତାକୁ। ତେଣୁ ପ୍ରତିବାଦ ନକରି ରାବିଡି ଖାଇ ଆନନ୍ଦ ନେଉଥିଲା ସେ। 

 କବାଟ ଫାଙ୍କରୁ ଅନେଇ ଥିଲା ଦୁଇଟି ଆଖି ସୁମନର। ଆଠ ବର୍ଷର ପୁଅଟି ଭାବୁଥିଲା ଏସବୁ କଣ ଚାଲିଛି ? ତା ପାପା ଏସବୁ କଣ କରୁଛନ୍ତି ? କିଛି ଜାଣିପାରୁନଥିଲା ବାଳୁତଟି। ଏସବୁ ଭୁଲ୍ ନା ଠିକ୍, ତା ପାପା ଖରାପ ନା ଭଲ ? ପାପା ତ ମାଆକୁ ବହୁତ ଭଲ ପାଆନ୍ତି ଓ ଗେହ୍ଲା କରନ୍ତି, ତାହେଲେ ବବିତା ସହ ଏସବୁ କଣ ? ବୋଧେ ବାତ୍ସଲ୍ୟ ପ୍ରେମ ଭାବି ନିରବ ରହିଯାଏ ସୁମନ।

  ଘରକାମ ସହ ପାଠ ପଢୁଥିଲା ବବିତା। ସମୟ ଅତିକ୍ରାନ୍ତ ହେବା ସହ ରାବିଡି ଦାନର ପ୍ରତିଦାନ ଯେ ବିରାଟ ଭୁଲ୍ ସେକଥା ଧିରେ ଧିରେ ବୁଝିବାକୁ ଲାଗିଲା ବବିତା। ସୁମନକୁ ବି କିଛି ଅଛପା ନଥିଲା। ଆପତ୍ତି କରିବାକୁ ଆରମ୍ଭ କଲା ବବିତା। କିନ୍ତୁ ରାବିଡିର ମୋହ......! ସବୁକିଛି ବୁଝିପାରି ଦିନେ ମାଆଙ୍କୁ ସବୁ ବିଷୟ ଅବଗତ କରାଇବା ନିମନ୍ତେ ମାଆଙ୍କ ପାଖକୁ ଯିବା ସମୟରେ ଚମକି ଉଠିଲା ସୁମନ। ଏ କଣ ମାଆ ଚପରାଶୀ ରାଘବ ସାଙ୍ଗରେ !! 

   ପଢାପଢିରେ ମନ ଲାଗୁନଥିଲା ସୁମନର। ବିଦ୍ରୋହ କରିଉଠୁଥିଲା ମନ। ଘରେ କହିଲା, ମତେ ହଷ୍ଟେଲରେ ଛାଡିଦିଅ। ୟାରି ଭିତରେ ରମାକାନ୍ତ ବାବୁଙ୍କୁ ସନ୍ତୁଷ୍ଟ କରିବାରେ ବିଫଳ ହୋଇ ଦୋଚାରୁଣୀ ଆଖ୍ୟା ପାଇ ଘରୁ ବିଦାୟ ନେଇସାରିଥିଲା ତାର ପ୍ରିୟ ରାବିଡି ମାନେ ବବିତା। ଅରାଜକତାର ପାହାଡ ଉପରେ ବସି ହସିବା ପାଇଁ ଛାଡିଦେଇ ଘରୁ ବିଦାୟ ନେଇ ହଷ୍ଟେଲ ପହଞ୍ଚିଲା ସୁମନ। ପାଠ ସରିଲା ଯାଏଁ ଆଉ ଘରକୁ ଫେରି ଚାହିଁନି ସୁମନ। 

  ଦୂରାରୋଗ୍ଯ ବ୍ୟାଧିରେ ପଡି ଇହଧାମ ତ୍ୟାଗକଲେ ରମାକାନ୍ତ। ରମାକାନ୍ତଙ୍କ ଦେହାନ୍ତର କିଛିଦିନ ପରେ ସମସ୍ତ ସମ୍ପତ୍ତି ସହ ଚପରାଶୀ ସହ ଚାଲିଗଲେ ସୁନୀତା। 

 

 ପ୍ରେମ, ବୈବାହିକ ଜୀବନକୁ ଘୃଣା କରୁଥିଲା ସୁମନ। ଛୋଟବେଳରେ କବାଟ ଫାଙ୍କରେ ଦେଖିଥିବା କର୍ମସବୁ ଆଜି ବି ଚଳଚ୍ଚିତ୍ର ପରି ତା ଆଖିସାମ୍ନାରେ ନାଚିଯାଉଥିଲା। 

  କିନ୍ତୁ.......

ଆଜି ବି ରାବିଡିର ଅସହାୟତା ମନେପଡିଗଲେ ଓଦା ହୋଇଯାଏ ଆଖି। ବିଦ୍ରୋହ କରି ଉଠେ ମନ ଭଦ୍ରମୁଖା ରମାକାନ୍ତ ମାନଙ୍କ ପାଇଁ। ଘୃଣାରେ ଶିହରିଉଠେ କାମୁକ, ଚପରାଶୀପ୍ରେମୀ ସୁନୀତା ମାନଙ୍କ ପାଇଁ । ଏସବୁରୁ ନିବୃତ୍ତ ରହି ଭଲପାଠ ପଢିଥିବାରୁ ତ ସେ ଆଜି ଏସ୍.ପି। ନାମଜାଦା ଏସ୍. ପି ସୁମନକୁମାର। 

  ଦପ୍ତରରେ ପହଞ୍ଚି ଉପସ୍ଥାନ ଦେଖୁ ଦେଖୁ ନଜର ପଡିଲା ଆଡିସିନାଲ ଏସ୍ ପି ବବିତା କୁମାରୀ। ଏ କଣ ମୋ ରାବିଡି ? ନା ନା ସେ ଏତେ ବଡ ପାହ୍ୟାରେ କେଉଁଠୁ ଆସିବ ? ଏମିତି କେତେ ରମାକାନ୍ତର ଶଯ୍ୟାସଙ୍ଗିନୀ ହୋଇ କେଉଁ କୋଠିର ବାଈ ସାଜିଥିବ, ନତୁବା ରୋଗରେ ପଚିସଢି ମରିସାରିଥିବ। ତାଛଡା ନିଜେ ତ କିଛି ବି ସାହାଯ୍ଯ କରିପାରିନଥିଲା ତାର ଅସହାୟ ସମୟରେ, ଆଜି କାହିଁକି ??

ହଠାତ୍........

ବୁଟ୍ ଶବ୍ଦସହ ସାଲ୍ୟୁଟ ଶୁଣି ପ୍ରକୃତିସ୍ଥ ହୋଇ ମୁଣ୍ଡ ଟେକି ଅନେଇଲା ସୁମନ। କେଜାଣି କେମିତି ତା ପାଟିରୁ ବାହାରିଗଲା, ତମେ କଣ ରାବିଡି !

  ହଁ ସାର୍, ହେଲେ ଆପଣ ମୋର ଘୃଣ୍ୟ ଅତୀତ ଜାଣିଲେ କିପରି ? ଆରେ ମୁଁ ପରା ସୁମନ କହିଉଠିଲା ସେ। ଓଃ ! ସୁମନ ଆରମ୍ଭ କଲା, ଶୁଣ ରାବିଡି.. ଓଃ ମାନେ ବବିତା ମ୍ୟାଡମ! ଏ ଜିଲ୍ଲାରୁ ପ୍ରଥମେ ରମାକାନ୍ତ ଓ ସୁନୀତାମାନଙ୍କୁ ଖୋଜି ବାହାର କରିବା ଓ ଶାସ୍ତି ଦେବା। ଏମାନେ ହିଁ ପ୍ରେମର ପରିଭାଷା ବଦଳେଇ ସାରିଛନ୍ତି। ତମେ ଜଣେ ନାରୀ। ଆଜି ବି ଗାନ୍ଧାରୀ ପଟିବାନ୍ଧି ଜନ୍ମ ଦେଇଥିବା କାମୁକ ରକ୍ତବୀର୍ଯ୍ୟ ଗୁଡାକ ରମାକାନ୍ତ ରୂପରେ ଘୁରିବୁଲୁଛନ୍ତି। ନିଜକୁ ସତୀ ଦ୍ରୌପଦୀ କହି ସୁନୀତାମାନେ ବ୍ୟଭିଚାରରେ ଲିପ୍ତ ଅଛନ୍ତି। 

 ବବିତା ପଚାରିଲା ,ସାର୍ ଆପଣ ବିବାହ କରିଛନ୍ତି ? ମୁଣ୍ଡ ହଲେଇ ମନାକଲା ସୁମନ। ମୁଁ ସମ୍ପର୍କକୁ ଘୃଣା କରେ ବବିତା। ବବିତା କହିଲା, ନା ସାର୍ ସେଇଠି ଆପଣ ଭୁଲ୍। ପୃଥିବୀରେ ଖାଲି ଗାନ୍ଧାରୀ ଜନ୍ମିତ ଶତପୁତ୍ର ପରି ରମାକାନ୍ତ କିମ୍ୱା ଦ୍ରୌପଦୀ ନାଆଁ ନେଇ ବ୍ୟଭିଚାରୀ ଦ୍ରୌପଦୀ ନାହାନ୍ତି, କିଛି ପାଷାଣୀ ଅହଲ୍ୟା ବି ବଞ୍ଚିଛନ୍ତି ରାବିଡି ରୂପରେ ରାମଚନ୍ଦ୍ର ରୂପି ସୁମନ ଅପେକ୍ଷାରେ। ହସୁଥିଲା ସୁମନ। 

ଥାନା ପରିସର ନବବଧୁ ପରି ସଜେଇ ହୋଇଥିଲା। ଆରେ ଆରେ ଆପଣ କାରଣ କଣ ପଚାରୁଛନ୍ତି ଯେ ? ଆପଣ କଣ ସେହି ମହାଭାରତର ସକୁନି ଚରିତ୍ର ନା କଳିହା ନାରଦ ?? ଆଜିପରା ସହରର ଏସ୍. ପି ସୁମନ କୁମାର ଓ ଆଡିସନାଲ ଏସ୍. ପି ବବିତା କୁମାରୀଙ୍କ ବାହାଘର।।