ଅଭିନେତ୍ରୀର ଅଭିଲାଷା

କାହିଁକି କେଜାଣି ମଳିନ ଲାଗୁଥିଲା କୋଣାର୍କର ବୈଭବ! ପଥରର କାରୁକାର୍ଯ୍ୟ ଯେତିକି ଜୀବନ୍ତ ହୋଇଥିଲା, ସେତିକି ଫିକା ଲାଗୁଥିଲା ଅନ୍ୟ ସବୁ କିଛି I ଆଜି କୋଣାର୍କ ଠାରୁ ଦୂରରେ ସମୁଦ୍ର କୂଳରେ ଶୁଟିଂ ହୋଇଛି I ମନଟା କେମିତି ଖାଲି ଖାଲି ଲାଗୁଛି ଅଭିଳାଷାର I କିନ୍ତୁ କିଛିତ ଅପୂର୍ଣ୍ଣ ରହିଛି I କିଛି ତ ଗୋଟାଏ ଅଭାବ ରହି ଯାଇଛି I ବାରମ୍ବାର ଏହି ଭାବନାଟି ବିଚଳିତ କରିବାକୁ ଲାଗିଥିଲା ଅଭିଳାଷାକୁ I 

ନିର୍ଦ୍ଧେଶକ ଆଉ ସହକଳାକାର ମାନେ ସମସ୍ତେ ଖୁସି, ସରିଥିବା କାମରେ I ସହ ବୃନ୍ଦ ଆଉ ଦର୍ଶକଙ୍କ ପ୍ରଶଂସାର ଅଭ୍ୟସ୍ତ ଅଭିଲାଷା  I ପନ୍ଦର  ଦିନ ହେଲାଣି ସୁଟିଂ ଚାଲିଛି ଆଉ ମଝିରେ ମଝିରେ ତାହାର ବିଭିନ୍ନ ପତ୍ରିକା ଲାଗି ଫୋଟୋ ଶୁଟ ମଧ୍ୟ I ସୀନ ପରେ ସୀନ ସରିଯାଇଛି  ରୋମାଞ୍ଚରେ ଆଉ ସୁରକ୍ଷିତ ହୋଇ କୈଦ ହୋଇ ଯାଇଛି କ୍ୟାମେରାମ୍ୟାନ ନରେନର କ୍ୟାମେରା ଭିତରେ I ଅଭିଲାଷା ବହୁତ ଭଲ ପାଏ ଏହି କ୍ୟାମେରାମ୍ୟାନ ଜଣକୁ I ଜଣେ ନିପୂଣା ଅଭିନେତ୍ରୀ ଭାବରେ ସିଏ ପରିଚିତ ଚଳଚ୍ଚିତ୍ର ଜଗତରେ କିନ୍ତୁ, ସିଏ ଜାଣେ ତାହାର ଅଙ୍ଗ ଭଙ୍ଗି ଆଉ ରୂପ ରଙ୍ଗକୁ ଆକର୍ଷକ କରି ଉପସ୍ଥାପନା କରିବାରେ କ୍ୟାମେରାମ୍ୟାନର ଅବଦାନ କମ ନୁହେଁ I ଏହି କ୍ୟାମେରାମ୍ୟାନ ସହ ତାହାର ଭଲ ଜମେ ମଧ୍ୟ ଯେଉଁଥି ଲାଗି ତାହା ସହ ଫଟୋ ଶୁଟ କରିବାକୁ ରାଜି ହୋଇଛି I ଆଜି କେବଳ ଫୋଟୋ ଶୁଟ ବାକି ଅଛି I ନରେନକୁ ଅପେକ୍ଷା କରିଛି ଅଭିଲାଷା I ଶୂଟିଙ୍ଗ ସାରି ପ୍ୟାକ ଅପ ହୋଇ ସାରିଛି ଏବଂ ଟିକିଏ ବ୍ରେକ ନେବାକୁ ଯାଇଛି ନରେନ I ତାକୁ ଆଉ ଅଭିଳାଷାକୁ ବାଦ ଦେଲେ ଅନ୍ୟ ସମସ୍ତେ  ଫେରିଗଲେଣି ହୋଟେଲକୁ I 

ପନ୍ଦର ମିନିଟର ଶୁଟିଙ୍ଗ ଲାଗି ଦୁଇ ଦିନ ବିତିଗଲା I ରୂପେଲି ପରଦାରେ ଯେତେ ସହଜ ଲାଗେ ପ୍ରକୃତ ଜୀବନରେ, ଚଳଚ୍ଚିତ୍ର ନିର୍ମାଣ ସେତେ ଜଟିଳ I ଯେତେ କଲା କୌଶଳ ଶିଖିଥିଲେ କି ଯେତେ ଟ୍ୟାଲେଣ୍ଟ ଥିଲେ ମଧ୍ୟ, ବହୁତ ପରିଶ୍ରମ କରିବାକୁ ପଡେ I ଥକି ଯାଇଛି ଗତ ଦୁଇଦିନର ଅକ୍ଲାନ୍ତ ପରିଶ୍ରମରେ ଅଭିଲାଷା କିନ୍ତୁ କାର୍ଯ୍ୟରେ ଆତ୍ମ ସନ୍ତୋଷ ବେଶ ମିଳିଛି ତାକୁ I ତଥାପି ଲାଗୁଛି  କିଛି ଗୋଟାଏ ଯେମିତି ବାକି ଆଛି ଯାହାକୁ ସମ୍ପୂର୍ଣ୍ଣ  କରିବାକୁ ହେବ I କେବଳ ଆଉ ଗୋଟିଏ ସୀନ ବାକି ଅଛି  ଯାହା ରାତିରେ ଶୁଟ ହେବ, ହୋଟେଲରେ I ବହୁତ ସମୟ ବାକି ଅଛି ସେଥି  ପାଇଁ I ନରେନ ତେଣୁ କହିଲା ସମୁଦ୍ର କୂଳରେ କିଛି  ସମୟ ରହି ଆଉ କିଛିଟା ଫୋଟୋ ଶୁଟ କରିବା ଲାଗି ଏବଂ ଅଭିଳାଷା ରାଜି ହେଇଗଲା I କିଏ ଜାଣେ ଆଉ କେବେ ସୁଯୋଗ ମିଳିବ କି ନାହିଁ, ଏଠାକୁ ଆସିବାକୁ I ହୃଦୟର ଅଜଣା ଇଲାକାରେ କିଛି ଗୋଟାଏ ଇପ୍ସିତ ଅଛି, ଯାହା ସେ ବୁଝି ମଧ୍ୟ ବୁଝି ପାରିନି ! ଆଜି ନରେନକୁ ପଚାରିବ ଫୋଟୋ ଶୁଟ ବେଳେ I ଜଣେ ଦକ୍ଷ କାମେରାମ୍ୟାନ ବ୍ୟତୀତ ନରେନ ତାହାର ଭଲ ବନ୍ଧୁଟିଏ ମଧ୍ୟ  I ଦୁହେଁ ଏକା ସାଥିରେ ପାସ କରିଛନ୍ତି ପୂଣେରୁ , ଫିଲ୍ମ ଏଣ୍ଡ ଟେଲିଭିସନ ଇନ୍ଷ୍ଟିଟ୍ୟୁଟ ଅଫ ଇଣ୍ଡିଆରୁ I ନରେନ ଫୋଟୋଗ୍ରାଫିରେ ଆଉ ଅଭିଲାଷା ଅଭିନୟରେ I ପୂର୍ବର ପରିଚୟ ଏବଂ ଏକ ପ୍ରକାରର ବେଉଷା ଯୋଗୁଁ ଅନେକ ଘନିଷ୍ଠତା ଗଢି ଉଠିଛି ଦୁହିଁଙ୍କ ମଧ୍ୟରେ I ଲୋକପ୍ରିୟତା, ଧନ ସମ୍ପତ୍ତି, ମାନ ସମ୍ମାନ ସବୁ କିଛି ତ ପ୍ରାପ୍ତ କରି  ସାରିଛି ଅଭିଲାଷା I ବିଳାସ  ବ୍ୟସନ ପ୍ରତି ମୂଳରୁ ଆସକ୍ତ ଥିଲେ ମଧ୍ୟ ଧୀରେ ଧୀରେ  ଏକ ପ୍ରକାର ବିରକ୍ତି ଭାବ ଜନ୍ମ ନେଇଛି ଅଭିଲାଷାର ମନରେ ଦେଖାଣିଆ ଜୀବନ ପ୍ରତି I ମନେ ମନେ ସ୍ଥିର କରି  ସାରିଛି ଏହି ଫିଲ୍ମ ପରେ ଆଉ କାମ  କରିବନି I ଆଜି ସମୟ ମିଳିବ ନରେନ୍ ସହ  କିଛି ସମୟ ଗପ ମାରିବାକୁ I କାର୍ଯ୍ୟବ୍ୟସ୍ତତା ଭିତରେ ହାଇ ହ୍ୟାଲୋ ରେ ହିଁ ରହି ଯାଇଛି ତାଙ୍କର ବାର୍ତ୍ତାଳାପ I 

"କଣ ଭାବୁଛ ବସିକି I ଫୋଟୋ ଶୁଟ କରିବନି କି?" ନରେନର କଥା ଶୁଣି ଚମକି ପଡିଲା ଅଭିଲାଷା I 

"ହଁ କରିବା ନିଶ୍ଚୟ I କଣ ଭାବୁଛି କେମିତି କହିବି କହିଲ ? ପୁରା ସମୟ ତ ଶୁଟିଙ୍ଗ ଚାଲିଥିଲା ,କଟ, ରିଟେକ ଆଉ ଓକେରେ ସମୟ ଚାଲିଗଲା I ତୁମ ସହ କଥା ହେବାକୁ ବି ତ ସମୟ ପାଇନି!" ଅଭିଳାଷା ଉତ୍ତର ଦେଲା  I 

"ଏବେ କହୁନ, ଏବେ ତ ସମୟ ଅଛି  I ଦୁଇ ଚାରିଟା ଫୋଟୋ ଖାଲି ନେବା କଥା I ସୂର୍ଯ୍ୟଟା ଆଉ ଟିକେ ତଳକୁ ଗଲେ ଭଲ ହେବ I ଦଶ ମିନିଟ ତ ଲାଗିବ ନିହାତି ସେଥିପାଇଁ," ନରେନ ଉତ୍ତର ଦେଲା  I 

"କିଛି ଦିନ ହେଲା ମନ ଭଲ ରହୁ ନାହିଁ, ଲାଗୁଛି ଯେମିତି କିଛି ଅପୂର୍ଣ୍ଣ ରହିଛି ଜୀବନରେ ଏତେ ସବୁ ଥାଇ ମଧ୍ୟ I ତାହାକୁ ଖୋଜୁଛି ଯେମିତି," ଅଭିଲାଷା ଉତ୍ତର ଦେଲା I 

ଜୋରରେ ହସିଲା ନରେନ ଆଉ କହିଲା," ସତରେ ମଣିଷର ଇଛାର ସୀମା ନଥାଏ ଆଉ ମହିଳା  ମାନଙ୍କର ତାହା ଠାରୁ ଅଧିକ  I ଏତେ କମ ବାୟସରେ ଏତେ ସବୁ ପାଇଛ ଆଉ କଣ ବାକି ଅଛି କି?”

"କିଏ ଜାଣେ I ମୋ ଜାଗାରେ ତୁମେ ଥିଲେ ତୁମେ କଣ ଚାହିଁ ଥାଆନ୍ତ?" ଓଲଟା ପ୍ରଶ୍ନ କଲା ଅଭିଲାଷା I

 " କିଏ ଜାଣେ ତୁମ ଜାଗାରେ ଥିଲେ ମୁଁ କଣ ଚାହିଁ ଥାଆନ୍ତି ?କିନ୍ତୁ ତୁମ ପାଖେ ଯାହା ସବୁ ଅଛି ତାହାକୁ ନିଶ୍ଚୟ ବହୁତ ଉପଭୋଗ କରି ଥାଅନ୍ତି ," ନରେନ କହିଲା I 

"ତୁମେ ଏମିତି ଚାଲାକ କଥା କହି କଥାକୁ ବୁଲେଇ ଦିଅ I ସେହି ପ୍ରଫେସନାଲ ଲାଇଫ ତୁମର, ସେହି ପ୍ରଫେସନାଲ ବ୍ୟବହାର  ଆଉ ସେହି ଚାଲାକ କଥା କହି ପୁଣି କାମରେ ଲାଗି ଯିବା I କିଛିଟା ଅଲଗା କୁହ, କିମ୍ବା ଅଲଗା କିଛି କର କେତେ ବେଳେ," ଅଭିଲାଷା  କହିଲା, ନରେନ କହିବା ଅନୁସାରେ ନିଜର ପୋଜକୁ ସଜାଡୁ ସଜାଡୁ ଫୋଟୋ ପାଇଁ I

 "ପ୍ରଥମେ ଚାରି ପାଞ୍ଚଟି ଫୋଟୋ ହେଇ ଯାଉ ତାହା ପରେ ଦେଖିବା କଣ ଅଲଗା କରିବା ତୁମର ପାଇଁ, ବ୍ୟକ୍ତିଗତ ଖୁସି ପାଇଁ, " ନରେନ ଉତ୍ତର ଦେବା ସଙ୍ଗେ ଆରମ୍ଭ କଲା ତାହାର କ୍ୟାମେରାକୁ ଠିକ କରି କାମ କରିବା I

 ସୂର୍ଯ୍ୟାସ୍ତ ଯେପରି ଆହୁରି ସୁନ୍ଦର କରିଦେଇଥିଲା ଅଭିଳାଷାକୁ I ରକ୍ତିମ ସୂର୍ଯ୍ୟାଲୋକ ଆଉ ପୃଷ୍ଠଭୂମିରେ କୂଳରେ ଭାଙ୍ଗୁଥିବା ଲହଡି ଏକ ପ୍ରକାର ସଂଗୀତ ସୃଷ୍ଟି କରୁଥିଲା ଯେପରି, ଯେଉଁଥିରେ ନାଚିବାକୁ ଲାଗିଥିଲା ଅଭିଳାଷାର ପ୍ରତ୍ୟେକ  ଅଙ୍ଗ I ଜୀବନର ସ୍ୱାଦ ଆଉ ଯୌବନର ମିଠାସ ଭରିବାକୁ ଲାଗିଥିଲା ନରେନର ପ୍ରତିଟି ଫ୍ରେମରେ I ନିଶ୍ଚୟ ଏହା ଦୁହିଁଙ୍କର କେରିଅର କୁ ବହୁତ ଆଗେଇ ନେବ ଯେତେ ବେଳେ ପତ୍ରିକା ଗୁଡିକ ଏହି ଫୋଟୋ ସବୁ ମୁଖପୃଷ୍ଠାରେ ଦେବା ଲାଗି ପ୍ରତିଦ୍ଵନ୍ଦିତା କରିବେ !

"ଏଥର ଯିବାକି ? ନା ଆଉ କିଛି କରିବା? " ନରେନ ପଚାରିଲା ଫୋଟୋ ଉଠେଇବା  ସାରି I 

"କିଛିଟା ଅଲଗା ପ୍ରକାର ଫୋଟୋଟିଏ ନେଉନା ," ଅଭିଲାଷା କହିଲା,  "ତୁମକୁ ମୋର ଅନ୍ୟ କିଛି ରୂପ ଦେଖା ଯାଉନି କି?”

କିଛି ସମୟ ଚୁପ ରହିଲା ନରେନ ଆଉ ଭାବିବାକୁ ଲାଗିଲା I ଅନତି ଦୂରରେ ମହିଳାଟିଏ ତାହାର ଶିଶୁକୁ ଧରି ସମୁଦ୍ରର ବେଳାରେ ଚାଲୁଥିଲା ସତେ ଯେମିତି ଦୁନିଆଁର ସବୁ ସଂଘର୍ଷ ଆଉ ଦୁଃଖ ଭୁଲି କିଛି ସମୟ ମମତାର ଛାଇରେ ଆଶ୍ରୟ ନେବାକୁ ଚାହୁଁଥିଲା I କିଛି ଭାବି ନରେନ ହାତ ଠାରି ଡାକିଲା ମହିଳା ଜଣଙ୍କୁ I ଅଳ୍ପ ସମୟ ଭିତରେ ପୁଣି ଆରମ୍ଭ ହୋଇଥିଲା ଫୋଟୋ ଉତ୍ତୋଳନ ! ଏଥର ଥିଲା ଅଭିଲାଷା ହାତରେ ଶିଶୁଟି ଆଉ ନରେନର ହାତ ଯେମିତି ଚାଲିଥିଲା  ଅନବରତ ଗୋଟିଏ ପରେ ଗୋଟିଏ ଫୋଟୋକୁ କୈଦ କରି ତାହାର କ୍ୟାମେରା ଭିତରେ I 

"ବାବୁ ମୁଁ ଯିବି ଡେରି ହେଲାଣି," ମହିଳାର ସ୍ୱର ଶୁଣି ପ୍ରକୃତିସ୍ଥ ହେଲେ ଦୁହେଁ I ଛୁଆଟିକୁ ତାହାର ମାଆ କୋଳକୁ ଦେଉ ଦେଉ ଅଭିଲାଷା ନିଜ ବେଜରେ ପଡିଥିବା ସୁନା ଚେନ ଆଉ ଲୋକେଟ କାଢ଼ି ପକେଇଦେଲା ତାହାର ବେକରେ I " ନା ଥାଉ, ଏ ସବୁ ଲୋଡ଼ା ନାହିଁ, ମୁଁ କଣ କରିଛି , ଏତେ ଦାମିକା ଜିନିଷ ଦେଉଛ? ତୁମେ ଖୁସି, ମୁଁ ସେଥିରେ ଖୁସି," ମହିଳା ଜଣଙ୍କ  କହିଲା I

"ତୁମେ ଯେଉଁ ଖୁସି ଦେଇଛ ତାହା ଅମୂଲ୍ୟ I ରଖି ଦିଅ ମୁଁ ଖୁସି ହେବି," ଅଭିଲାଷା  ଉତ୍ତର ଦେଲା I" 

ମହିଳାଟି ଚାଲିଗଲା ଶିଶୁକୁ ନେଇ  I ଫେରି ଚାହିଁଲା ଅଭିଲାଷା ନରେନ ତାକୁ ଅପଲକ ନେତ୍ରରେ ଚାହିଁଛି I 

"କଣ ଦେଖୁଛ?" ଅଭିଳାଷା ପଚାରିଲା I 

"ତୁମର ସେହି ରୂପକୁ ଯାହାକୁ ଦେଖି  ନଥିଲି I "ତୁମର ସେହି ରୂପକୁ ଯାହାକୁ ଆଜି ଯେଣେ ଦେଖି  ନଥିଲି I ମନ୍ତ୍ର ମୁଗ୍ଧ କରିଦେଲା ଯେମିତି ମୋତେ ତୁମର ମାତୃତ୍ଵର   ରୂପ I ସତରେ ତୁମେ ଯାହାର ସ୍ତ୍ରୀ ହେବ ଆଉ ମା ହେବ ସେମାନେ ଖୁବ ଭାଗ୍ୟବାନ ହେବେ?”

"ଆଛା ? " ହସିକି କହିଲା ଅଭିଲାଷା," ତୁମ ମନରେ ଏମିତି ଇଛା  ବି ଅଛି?”

"ବୋଧହୁଏ ଜାଣିନି, ମୁଁ ମାତ୍ର କ୍ୟାମରମ୍ୟାନଟିଏ, ଏତେ ବଡ ହିରୋଇନକୁ  ସମ୍ଭାଳିବା ଆଉ ପାଳିବା ମୋ ପକ୍ଷରେ କଣ ସମ୍ଭବ ଏହି ଛୋଟ ଚାକିରୀରେ ? ଯେତେ ଉପାଧି ଆଉ ମାନ ସମ୍ମାନ  ନ ମିଳୁ ନା କାହିଁକି ମୋ କାର୍ଯ୍ୟ ଲାଗି?"ନରେନ କହିଲା I

" ନିଜ ସ୍ତ୍ରୀ ଆଉ ଛୁଆ ପାଇଁ ତ ଯଥେଷ୍ଟ କମେଇ ପାରିବ? ଜଣେ ସ୍ତ୍ରୀକୁ ମାଆ ହେବାର ସୁଖ ତ ଦେଇ ପାରିବ ?" ଅଭିଲାଷା କହିଲା I

 "ହୁଁ", ନରେନ ଉତ୍ତର ଦେଲା  I "ମୁଁ ଯଦି କହେ ମୁଁ କେବଳ ଚାହେଁ ତୁମ ଛୁଆଟିକୁ ହାତରେ ଧରିଥିବି ଆଉ ତୁମେ ତୁମେ ଆମର ଛବି ଉଠାଉଥିବ?" ଅଭିଲାଷା ପୁଣି ପ୍ରଶ୍ନ କଲା I 

"ମାନେ ଆମର ଛୁଆ କି? ନରେନ ପଚାରିଲା I 

ଲାଜେଇ ଗଲା ଅଭିଲାଷା I ତାହାର ଆଖିରେ ସାଜିବାକୁ ଲାଗିଥିଲା ମାତୃତ୍ଵର  ସ୍ଵପ୍ନ ଆଉ ଅଲଗା ଏକ ମହକ ତାହାର ଦେହରେ ଭରିବାକୁ ଲାଗିଥିଲା I କିଛି ଭାବି ହସିଦେଲା ନରେନ ଆଉ ଆଗକୁ ହାତ ବଢ଼େଇଦେଲା ତାହାର I 

" ଲାଗୁଛି ମୁଁ ଯାହା ଖୋଜୁଥିଲି ପାଇ ଗଲି," ଅଭିଲାଷା କହିଲା ତାହାର ହାତ ଧରୁ ଧରୁ I

"ମୁଁ ବି ପାଇ ଗଲି ଆଜି," ନରେନ ଉତ୍ତର ଦେଲା, ତାହାର ହାତ ଧରୁ ଧରୁ I 

ଦୁହେଁ ଚାହିଁବାକୁ ଲାଗିଥିଲେ ବାଲୁକା ରାଶିରେ ଚାଲି ଯାଉଥିବା ମହିଳା ଆଉ ତାହାର ଶିଶୁକୁ I ଅସ୍ତରାଗରେ ଭରିବାକୁ ଲାଗି ଥିଲା ନୂଆ ଜୀବନର ଲାଳିମା I