ଯମୁନା ବାଈ

‌ସଞ ସରିକି ଆକାଶରେ

ଜହ୍ନ ଆସେ ରାଜୁତି କରେ

ମାଳ ମାଳ ତାରା ସବୁ

ସଜ୍ଜିତ ହୁଏ ଫୁଲ ପେନ୍ଥା ରେ ।

ଠିକ୍ ସେତିକି ବେଳେ

ବିଲେଇର କାନ୍ଦ,

ବିଲୁଆର ଡାକ,

କୁକୁର ଭୁକୁଛି

ପୁରା ସାଇ ଯାକ

ରାସ୍ତା ଶୋଇଛି

ଚେତା ହରାଇ

କ୍ଲାନ୍ତ ଶରୀରକୁ

ଭୂଇଁରେ ଗଡ଼ାଇ ।

   ତିନି ଦିନ ହେଲା

   ତିନି ରାତି ଗଲା

   କିଛି ଖାଇ ନାହିଁ

    ଯମୁନା ବାଈ ।

ପ୍ରାଣ ବିକଳରେ

ବୁକୁ ଫଟେଇ

ମାଗୁଛି ଭାତ

କାକୁସ୍ଥ ହୋଇ,

ଡାକରେ ତା'ର

ଏତେ ଆତୁର

ଆଗରୁ କେବେ

କେହି ଦେଖିନାହିଁ ।

  ଦିନ ଥିଲା ଯିଏ

  ନାଲି ଆଖିରେ

   କମ୍ପାଉ ଥିଲା

   ସାରା ନଗର,

ଆଜି ତା'ର ଦୁର୍ଦ୍ଦଶା

ପେଜ ଟିକେ ପାଇଁ

କେତେ ଲୋକହସା ।

    କେହି ଜଣେ ଦେଲା

     ମୁଠେ ପଖାଳ

     ଖାଇଲା ଯମୁନା

     ହୋଇ ଵିକଳ ।

ସକାଳ ସରିକି ଦେଖ

ଯମୁନାର ହେଲା ପରଲୋକ ।