ତୁମକୁ ଚାହିଁ ପାହିଲା ରାତି

କେବେ ଆସିବ ମୋ ଦୁଆରକୁ ବନ୍ଧୁ

ଚାହିଁଛି ତୁମରି ପଥ

କହି ଯାଇଥିଲ ସଜାଇ ଆଣିବି

ତୋ ପାଇଁ ସୁହାଗ ରଥ ।

ହୃଦୟ ବଗିଚା ଶୁଖିଲାଣି ବନ୍ଧୁ

ନପାଇ ସ୍ନେହର ଜଳ 

ଯେଉଁ ବାଗ ତୁୁୁମେ ଗଢି ଥିଲ ସୁଖେ

ଆଜି ଯେହ୍ନେ ମରୁୁସ୍ଥଳ ।

ମୋ ହସକୁୁ ତୁୁୁମେ କହୁଥିଲ ପରା

ବଉଳ ଫୁଲର ହସ

ମୋ ଚାଲିିିକୁୁ ତୁମେ ଅଧିରରେ କୁୁହ 

ଯମୁନା କରିଛି ବାସ ।

ସବୁ କଥା କିବା ମନୁ ଭୁଲିଗଲ

ଏହି କି ତୁମର ସ୍ନେହ

ମୋ ନୀଳ ଆଖିରେ ଆକର୍ଷଣ ନାହିଁ 

ବାନ୍ଧିବାକୁ ତୁମେ କୁୁହ ।

ପାଶେ ବସି ଦିିିନେ କହୁଥିଲ ପରା

ଆମ ଦୁହିଁଙ୍କର ଯୋଡ଼ି

ହୀରା ଲୀଳା ଖଞ୍ଜି ସାତ ରଙ୍ଗ ବୋଳି

ବିଧାତା ଦେଇଛି ଛାଡି ।

ସେ ବଚନ ତୁମେ ପାଶୋରି ଦେଇଛ

ଭାବି ନେଲ ମୋତେ ପର

ମୋ ଲାଜରେ କିିିବା ମଲ୍ଲୀ ବାସ ନାହିଁ

ଦେବା ପାଇଁ ଉପହାର ।

ତୁମ ହୃଦୟର ପ୍ରୀତି ସୁହାଗିନୀ

ଚାହିଁ ବସିଛି ମୁଁ ତୁମେ

କାନିରେ ବାନ୍ଧିଛି ମଳୟ ବସନ୍ତ

ଭିଜିବାକୁ ଦୁଇ ଜଣେ ।