ତୁମେ ହିଁ

ହସ ଖୁସିରେ ଭରା ଆମ ପରିବେଶ

ଜୀବନ ହୁଅନ୍ତା ଶୂନ୍ୟ ନଥିଲେ ନିଃଶ୍ୱାସ ।

ଏ ଡାଳରୁ ସେ ଡାଳକୁ ନିତି ଡେଉଁଥାଏ

ତୁମ ବିନା ହୃଦୟ ମୋ ସ୍ପନ୍ଦନ ଭୁଲିଯାଏ ।

ମୋ ମନର ସ୍ଥିରତା ଯେ ଖୋଜି ପାଉନାହିଁ

ଅବୁଝା ମନର କାରଣ କେବଳ ତୁମେ ହିଁ ।

ବୁଝେଇ ପାରୁନି ତାକୁ ତୁମେ ଅଛ ଦୂରେ

ଭାବନା ଭିତରେ ତୁମ ସ୍ପର୍ଶ ଅନୁଭବ କରେ ।

ପ୍ରେମର ହରିଣୀ ଖୋଜି ବୁଲୁଛି କସ୍ତୁରୀ

ଲେଖା ସରୁନାହିଁ ହେଲେ କାଳି ଯାଉଅଛି ସରି ।

କଲମ ସତେକି ମୋର ନେଉଛି ପରୀକ୍ଷା

ପ୍ରାଣ ଛାଡୁ ପଛେ କରିବି ପ୍ରତୀକ୍ଷା ।

ମୋ ପ୍ରେମର ଆରମ୍ଭ ତୁମେ ,ଶେଷ ବି ତୁମେ ହିଁ

ଶାଶ୍ୱତ ପ୍ରେମରେ ମୋ ଉଚ୍ଚ ଅଭିଳାଷ ନାହିଁ ।