ପରିଭାଷା ବିହୀନ ପ୍ରେମ

ଅବ୍ୟକ୍ତ ପ୍ରେମର ଭାଷାକୁ ବୁଝିଛ

ଧନ୍ୟ ତୁମର ସେ ପ୍ରୀତି

ପ୍ରେମର ତରଣୀ ଯାଉଅଛି ବହି

ଦୂର କରିଦିଅ ଭୀତି

ଶୂନ୍ୟତାର ସେଇ ପ୍ରଥମ ପାହାଚେ

ଭରିଦିଅ ଆଲିଙ୍ଗନ

ମୋ ପ୍ରେମ ଚାହେଁନି ଶରୀରର ବାସ୍ନା

ଚାହେଁ ଆତ୍ମାରେ ଆତ୍ମା ମିଳନ

ହୃଦୟ ଚାହିଁଛି ତୁମରି ପଥକୁ

ଦେଖିବ ପଛକୁ ଫେରି

ଅଜଣା ହାତେ ମୋତେ ଛନ୍ଦିବା ଆଗରୁ

ଆସିବ ନ କରି ଡେରି

ତୁମ ପ୍ରେମେ ମୋତେ ବାନ୍ଧି ନିଅ ପ୍ରିୟ, ସେ ପ୍ରେମେ ରହିଛି ମୋହ

ତୁମ ହାତ ଧରି ଭୁଲିଯିବି ସାଥୀ,ଯେତେ ଲୁଚେଇ ରଖିଛି କୋହ ।