ତୁ ଅଝଟିଆ କାଳିଆ

ମନେ ଅଛି ମୋହର

ମନେ ଭି ରହିବ, ସଦାସର୍ବଦା

କାଳେ ଭୁଲିଯିବି

ଲେଖାଥାଉ କିଛି ଶବ୍ଦ ମୋର

ଅଝଟିଆର ତ

ଅନେକ ସପନ

ଭାବ ବିନୋଦିନୀ ଭରା ମନ

ଟିଙ୍ଗା ବୋଲି

ଜାଣି ନଥିଲା ଏ ଅବୁଝା ମନ

ଏଣିକି ତା କଥା ଭଲକି ବୁଝିବି

ନୋହିଲେ ରାଗ, ରୋଷ ତାହାର ଅନେକ

ପଛକଥା ଭାବି

ନିଜକୁ ସମର୍ପି ଦେଇଛି ମୁହିଁ

କାହିଁକି ଭରଷା, କ୍ଷଣକ ପାଇଁ ହେଉ

ତୁଟାଇଲି ମୁହିଁ ।

ସେଥିପାଇଁ ବୋଧେ

ସିଏ ଅଭିମାନ କରିଛି

ରୂଷିଲା ମୁହଁକୁ

ବାଙ୍କ ମୁହାଁ ଦେଉଛି

ମୋ ଆଖି ଦେଖିଲା

ସେ ଶୈଶବ ଖେଳ

ଯାହା ହେଲା ହେଲା

ସବୁ ଭଲ ହୋଇଲା

ସିଏ ଟିକେ ମୋର

ଦରିଦ୍ର ସଂସାର ଦେଖିଗଲା ।

ଦେଖିନଥିଲି କେବେ

ସେ ଦିବ୍ୟ ରୋଷ ଭରା

ଚନ୍ଦ୍ରବଦନକୁ

ଅନେକ ଦିନରୁ

ଦେଖି ପାରିଲି ସତ୍ୟକୁ

ତା କୃପାରୁ ।

ତା ରୋଷଭରା ମୁଖ

ଆଖିରେ ନାଚୁଛି

ତା ଆଖିର ଲୁହ

ହୃଦୟର କୋହ

ମୋ ଭିତରେ ଢେଉ ମାରୁଛି

ଆସୁଥା କାଳିଆ

ଏମିତିକା ବାହାନେ

ଯିବାଯାଏଁ ଏ ଜୀବନ

ଦେଖିକରି ତୋତେ

ଏମିତି ବଞ୍ଚିଥାଏ

ଜୀଵନର ପ୍ରକୃତ ଆନନ୍ଦ

ପାଉଥାଏ ।