Library
ଆଖି
ଆଖି
ଆଖି ଯେତେବେଳେ
ମାପିନିଏ ଅନ୍ଧକାର
ହଁ ତୁମକୁ ହୃଦୟ ଖୋଜେ
ପ୍ରତିଟି ସ୍ମୃତିରେ ତୁମ ପ୍ରେମ
ତୁମ ଉପସ୍ଥିତି
ତୁମେ ଦେଇଥିବା ପ୍ରତିଟି କଥାରେ
କିଛି ପାଖେ କିଛି ଦୂରେ
ହସି ଦିଏ ଅତୀତ
ବାସ୍ତବତା ଉପରେ
ଅନ୍ଧକାର କଣ କେବେ ଖୋଜି ପାଏ ଆଲୋକ
ବଢିଚାଲେ ଆହୁରି ଆହୁରି ପ୍ରତିଟି କ୍ଷଣ
ହୃଦୟକୁ କରିଦେଇଛି ଅଲୋଡ଼ା
ତଥାପି ସେ କଣ ଶୁଣେ ମୋର
ବଡ଼ ଅମାନିଆ, ଲୁଚି ଛପି ଖୋଜେ କାଠ ବାକ୍ସ
ଭିତର ତୁମ ଶେଷ ଚିଠି
ଯୋଉଠି ଭାରି ରହିଛି ଭାରୀଏ ପ୍ରତାରଣା
ହାତ ଅଣ୍ଡାଳି ଉଠେ ପ୍ରତିଟି ଅକ୍ଷର ଭିତରେ ତୁମକୁ
ହଁ ସେଇ ମହକ, ସେଇ ସ୍ପର୍ଶ, ସେଇ ଶିହରଣ
ଶୀତେଇ ଉଠେ ସମଗ୍ର ଶରୀର ମୋର
ଥପ୍ କରି ବସିପଡ଼େ ମୁଁ
ହଜିଯାଏ ମୋର ସମ୍ପୂର୍ଣ ଅସ୍ତିତ୍ବ
ନିଶବ୍ଦ, ଅସହାୟ, ସ୍ଥାଣୁ ସଦୃଶ
ପ୍ରେମ କଣ ଛାଡ଼ିଯାଏ ଅଧା ରାସ୍ତେ
ଝରି ପଡେ ଅମାନିଆ ଲୁହ ଗୁଡାକ
ପ୍ରତିଟି ଵୁନ୍ଦ କାନେ କାନେ କହି କହି ଯାଏ
ଏଇ ଆଖି ଯୋଡିକ ତୋର ଅନ୍ଧାରର ସାଥୀ
ସବୁ ଚାଲି ପାରନ୍ତି ଅନ୍ଧକାରେ ସାଥୀ ହୋଇ
ତୋତେ ଚାଲିବାକୁ ହେବ ଆହୁରି ଅୟୁତ ଅୟୁତ କୋଷ
ଏକା ହୋଇଯାଇଛୁ ସତ, ହାରି ନାହିଁ ତୁ
ନୁହେଁ ତୁ ଅବଳା, ନୁହେଁ ତୁ ଦୁର୍ବଳl
ତୁ ହେଲୁ ସର୍ବଦା ଶ୍ରେଷ୍ଠ ନାରୀ
ତୋତେ ଆବଶ୍ୟକ ନାହିଁ ଚାଲିବାକୁ ହାତ କାହାରି!
