ମୋ ଝିଅ

ଯଦି ଆଖିରେ କିଛି ସାଉଁଟି ପାରନ୍ତି 

ତେବେ ତୋ ଉଜ୍ୱଳ ମୁହଁକୁ

ସବୁଦିନ ଲାଗି ଭରିଦିଅନ୍ତି

ଏ ନୟନ ଯୋଡିକରେ !

ଯଦି ରଖିପାରନ୍ତି କିଛି ଗୁପ୍ତଧନ

ସେ ସିନ୍ଦୁକ ଭିତର ଫରୁଆ ଭିତରେ 

ସାଇତି ଦିଅନ୍ତି ମଖମଲ କପଡା ଦେଇ 

ତୋ ଖିଲି ଖିଲି ହସକୁ !

ଯଦି ରଖିପାରନ୍ତି କିଛି 

ହୃଦୟର ସେ ନିବୁଜ କୋଣରେ 

ଚୋରେଇ ନିଅନ୍ତି ତୋ କୁନି କୁନି

ଗେଲ ଭରା କେତେ କଥାକୁ !

ଯଦି ବାନ୍ଧି ପାରନ୍ତି ତୋ ଚପଳ ଦୁଷ୍ଟାମୀ ଗୁଡିକୁ 

ବାନ୍ଧି ଦିଅନ୍ତି ମମତାର ଡୋରୀରେ !

ଯଦି ଥାନ୍ତେ ମୋ ହାତେ ସମୟ 

ଘୋଡେଇ ଦିଅନ୍ତି ତୋତେ ମୋ ପଣତକାନିରେ !

ଯଦି ବାନ୍ଧି ପାରନ୍ତି ତୋ ସମ୍ପୂର୍ଣ ଅସ୍ତିତ୍ବ 

ଜନମ ଜନମ ପ୍ରତିଟି ଜନମ ପାଇଁ  

କୋଲପ ପକାଇଦିଅନ୍ତି ମାତୃତ୍ୱଭରା ଏ ଗର୍ଭରେ !

ତୁ ଉଡ଼ନ୍ତା ବିହଙ୍ଗଟିଏ 

ଉଡିବାକୁ ତୋତେ ନାହିଁ ମନା 

ସାରା ଆକାଶ ତୋର 

ମାତୃତ୍ୱ, ପିତୃତ୍ୱ ନାମକ 

ଦୁଇଟି ଡେଣା ନେଇ ତୁ ଗଢ଼ା !

ଝିଅ ତୁ ଅପୂର୍ଵ ସଂସ୍କାର ନେଇ ଗଢ଼ା 

ସକାଳର ତୁ ପ୍ରଥମ କିରଣ

ସଞ୍ଜ ବେଳାର ସଞ୍ଜବତୀ ତୁ 

ତୋରି ଶ୍ରୀ ଚରଣେ ପବିତ୍ର ମୋର ଅଗଣା ବେଢା 

ତୁ ନଥିଲେ ମୋ ଅଗଣା ଲଷ୍ମୀଛଡା !

ତୋତେ ଦେଖିଲେ 

କହିବାକୁ ଇଚ୍ଛା ହୁଏ ପୂରା ସମାଜକୁ 

ଝିଅ ଅଟଇ ରତ୍ନଭରା 

ଯେ କରେ ତାକୁ ଆଦର, ସମ୍ମାନ 

ତାଘର ହୁଅଇ ସମାନ ଉଜ୍ୱଳ ତରା !