ମାନସ ମନ୍ଥନେ

ବିଶ୍ବାସରେ ମୋର ପ୍ରେମ ତରଙ୍ଗିନୀ

ଖେଳୁଅଛି ପ୍ରିୟବର

କୃଷ୍ଣମଗ୍ନା ହୋଇ ଜଗନ୍ନାଥ ପାଶେ

ମଜ୍ଜିଯାଏ ଚିତ୍ତ ମୋର ।

ନିଃସଙ୍ଗ ଜୀବନେ ସଙ୍ଗ ଦାନ କର

ଏକାନ୍ତେ ଭେଟଇ ତୋତେ

ଅତି ଆପଣାର ପାଇ ମୋ ଠାକୁର

ଦୁଃଖକୁ ଭୁଲିଛି ଯେତେ ।

ସ୍ମୃତି ଚାରଣ ମୁଁ କରୁଥାଏ ଯେବେ

ପାଏ ତୋହରି ସାନିଧ୍ୟ

ମାନସ ମନ୍ଥନେ ଚିତ୍ତର ମଗନେ

ହୃଦେ ବସ ମୋ ଆରାଧ୍ୟ ।

ଅଶ୍ରୁ ନୀରେ ତୋର ଚରଣ ପଖାଳେ

ରାଧାରାଣୀ ସଙ୍ଗେ ନିତି

କୋଳାଗ୍ରତ କରି ଧନ୍ୟ କରିଦିଅ

ଧ୍ୟାୟେ ଯୁଗଳ ମୁରତି ।

ହରେ କୃଷ୍ଣ ହରେ ରାମ ନାମ ଜପି

ଆରାଧନା କରୁଥାଇ

ତୁଣ୍ଡେ ରଟୁଥାଏ ନାମ ଗୋଟି ତୋର

ମାନସ ପୂଜା କରଇ ।

ଆନନ୍ଦେ ବିଭୋର ପ୍ରାଣ ମୋ ଅଧିର

ହୋଇ ଯାଉଥାଏ ପାଇ

ପାଶେ ଶ୍ୟାମଘନ ସଙ୍ଗେ ରାଧାରାଣୀ

ସେବା ଦାସୀ ଟିଏ ହୋଇ ।

ଏତିକି ସୁଦୟା କରୁଥିବ ଦୟା

ଏ ଭାବ ତୁଟି ନ ଯାଉ

ଜୀବ ଗଲାବେଳେ ଯୁଗଳ ମୁରତୀ

ଦେଖି ପ୍ରାଣ ଲୀନ ହେଉ ।