ଅନାବନା ଗୀତ।

ଜନମ ଦେଲ ପ୍ରଭୁ ଆମକୁ ଘୋର କଳିଯୁଗରେ

କଳା କଳଙ୍କ କର୍ମରେ ମାତି ମରୁ ଛଟପଟରେ ।

ସତ୍ୟ ଧର୍ମ ନ୍ୟାୟ ଯାହା କରମରୁ ଦୂରେଇ ଦେଲୁ

ଆର୍ଥିକ ପ୍ରଗତି ପାଇଁ ଅନର୍ଥକୁ ନିଜେ କିଣିଲୁ ।

ଦୋଷ ଲଦାଲଦି ହୋଇ ବିତୁଅଛି ଆମ ଜୀବନ

ସମସ୍ତେ ନିର୍ଦ୍ଦୋଷ ଏଠି ଦୋଷୀ ନିଜେ ଟି ଭଗବାନ

ମଣିଷଙ୍କ ଗର୍ବ ଦମ୍ଭ ପ୍ରଭୁ ଆଉ ସହିବେ କେତେ?

ମଣିଷ ବିନାଶ ହେଉଛନ୍ତି ଏବେ ମଣିଷ ହାତେ ।

ଆରମ୍ଭ ହେଉଛି ମାତ୍ର ବ୍ୟାପିଯିବ ସଂସାର ସାରା

ବଞ୍ଚିବା ପାଇଁକି କେବଳ ପ୍ରଭୁ ହେ ତୁମେ ସାହାରା

ଧର୍ମ ସମ୍ପ୍ରଦାୟ ବାଦ ବିବାଦରେ ପୃଥି କମ୍ପିବ

ପରମାଣୁ ଅସ୍ତ୍ର ଶସ୍ତ୍ର ବେଳଦେଖି ଗର୍ଜି ଉଠିବ !

ଅହଙ୍କାର ଛାଡ଼ିବାକୁ କେହି ଜଣେ ନୁହେଁ ପ୍ରସ୍ତୁତ

କାହିଁକି ପଢ଼ି ଘୋଷନ୍ତି ଧର୍ମ ପାଇଁ ପୁରାଣ ଶାସ୍ତ୍ର ?

ଜାଣି ସିଆଣିଆ ହେଲେ ଆମେ କଳିଯୁଗ ମଣିଷ

ନିଜ କଲା କର୍ମ ପାଇଁ ନିଜେ ସବୁ ହେବା ବିନାଶ ।

ବିଜ୍ଞାନର ଦାନ ଆଖିରେ ଦେଖୁଛ ସଂହାର ଲୀଳା

ଭାବିଛ କି ବର୍ତିଯିବ ଓଳେଇଛ ଅତଞ୍ଛା କିଳା ?

ଭକ୍ତ ଟିଏ ହେବାପାଇଁ ଜଣେ କେହି ଆଗ୍ରହୀ ନୁହେଁ

ଭକ୍ତ ପାଇଁ ଭଗବାନ କଥା ଏବେ ଅନ୍ୟଥା ହୁଏ ।

ମାରଣ ପ୍ରକ୍ରିୟା ଆରମ୍ଭ ତାରଣ କରିବ କିଏ ।

ମାଳିକାରେ ଲୁଚି ନାହାନ୍ତି ପ୍ରଭୁ ସେ ଭକ୍ତ ହୃଦୟେ

ଭକ୍ତିର ଆବେଗମୟ ସ୍ରୋତ ଦୃଦେ ଛୁଟିବ କେବେ

ଲୋକ ଦେଖାଣିଆ ଭାବ ଯେତେ ପ୍ରଭୁ ପରୀକ୍ଷା ନେବେ ।