ଅନ୍ଧାର ମୁଠାଏ ଦିଅ

ମନ କରିଥିଲି ସାରା ଜୀବନ ମୁଁ

ଚାଲିବି ତୁମର ସାଥେ

ତୁମ ପାଦେ ପାଦ ମିଶାଉଥିବି ମୁଁ

ହାତ ରଖିଥିବି ହାତେ I

ଧୃବତାରା ହୋଇ ଝଟକିବ ତୁମେ

ବାଟ ମୋତେ ଦେଖାଇବ

ପାନ୍ଥଶାଳା ହୋଇ ଆଶ୍ରୟ ଯାଚିବ

କ୍ଳାନ୍ତି ମୋର ମେଣ୍ଟାଇବ I

ନ ଉଇଁବ ଯଦି ନ ଉଅଁ ଲୋ ସଖୀ

ମୋ ଆକାଶେ ହୋଇ ଜହ୍ନ

ଦେବାପାଇଁ ଯଦି ଇଚ୍ଛା କରୁନାହଁ

ଦିଅନାହିଁ ତୁମ ମନ I

ବର୍ଷା ହୋଇ ଯଦି ବରଷିବ ନାହିଁ

ଭିଜାଇବ ନାହିଁ ମୋତେ

ଧୋଇ ନିଅନାହିଁ ଲୁହକୁ ମୋହର

ପୋଛି ଦିଅନାହିଁ ହାତେ I

ନଦେଲେ ନଦିଅ ଆଲୁଅ ଟିିକିଏ

ଅନ୍ଧାର ମୁଠାଏ ଦିଅ

ସେ ଅନ୍ଧାରେ ସଖୀ ଲୁଚିବ ମୋ ଆଖି

ଦିଶିବନି ତୁମ ମୁହଁ I

ନଦେଖିଲେ ନାହିଁ ମୁହଁକୁ ତୁମର

ତୁମ ମନକଥା ଭାବି

ଅନ୍ଧାର ରାତିରେ ଲେଖିବି କବିତା

ଆଙ୍କିବି ତୁମର ଛବି I