ପ୍ରଭୁ ଶ୍ରୀରାମ ଜନ୍ମ ବୃତ୍ତାନ୍ତ

ଶୁଣ ସୁଜନେ ଦେଇ ମନ

ରାମଙ୍କ ଜନ୍ମ କଥା ମାନ  ।

ନାମ ଯେ ଅଯୋଧ୍ୟା ନଗର

ଦଶରଥ ଯେ ନୃପବର   ।

ପ୍ରଜା ପାଳନ୍ତି ଆନନ୍ଦ ରେ

ବିପଦ ନ ପଡେ ନଗରେ  ।

ଦୁଃଖ ଯେ ଏକ ରାଜାଙ୍କର

ନଥାଏ ସନ୍ତାନ ତାଙ୍କର   ।

ଋଷ୍ୟଶୃଙ୍ଗଙ୍କୁ ଯେ ଡକାଇ

ପୃତେଷ୍ଟି ଯଜ୍ଞ କୁ କରାଇ  ।

ଯଜ୍ଞ ଉତ୍ତାରୁ ଚରୁ ନେଇ

ତିନି ରାଣୀ ଙ୍କୁ ବାଣ୍ଟି ଦେଇ  ।

ଆନନ୍ଦେ କରି ସେ ସେବନ

ଚଳିଲେ ଅନେକ ଯେ ଦିନ  ।

କିଛି ଦିନ ଯେ ବିତିଗଲା

ରାଣୀ ଯେ ଗର୍ଭବତୀ ହେଲା ।

ଏମନ୍ତ ଶୁଣି ଯେ ଖବର

ଆନନ୍ଦେ ନାଚିଲା ନଗର   ।

ରାଜ ନଅର ସାରା ଖୁସି

ଆନନ୍ଦ ମନ୍ତ୍ରୀ ଠାରୁ ଦାସୀ   ।

ପ୍ରଭୁ ଙ୍କ ପାଦ ଭକ୍ତି ଢାଳି

ବହୁ ଦିନ ଯେ ଗଲେ ଚଳି  ।

ଏମନ୍ତ ବହୁ ଦିନ ଅନ୍ତେ

ଶ୍ରୀ ରାମ ଜନ୍ମିଲେ ଜଗତେ  ।

କୌଶଲ୍ୟା ରାଣୀ ଙ୍କ ଗର୍ଭର

ଶ୍ରୀ ରାମ ହେଲେ ଯେ କୁମର  ।

ସୁମିତ୍ରା ଗରଭୁ ଯେ ଯାତ

ଲକ୍ଷ୍ମଣ ଶତ୍ରୁଘ୍ନ ଯେ ସୁତ   ।

ଭରତ ବୋଲି ସେ କୁମର

ଜନ୍ମିଲେ କୈକେୟୀ ଗର୍ଭର  ।

ନଗର ସାରା ଯେ ଆନନ୍ଦ

ସଭିଙ୍କ ମନେ ମକରନ୍ଦ   ।

ଉତ୍ସବ ରାଜାଙ୍କ ନଅର

ଆନନ୍ଦ ଭରିଛି କୁମର  ।

ଶ୍ରେଷ୍ଠ କୁମର ପ୍ରଭୁ ରାମ

ନବମୀ ତିଥିରେ ଜନମ ।

ଚଇତ ମାସ ଶୁକ୍ଳପକ୍ଷ

ରାମ ନବମୀ ନାମେ ଡାକ  ।

ଅତି ଦୟାଳୁ ସେ କୁମର

ପ୍ରିୟ ସେ ଅଟଇ ପ୍ରଜାର  ।

ଗୁଣ ରେ କର୍ମ ରେ ବିନୟ

ମନରେ ନଥାଏ ଯେ ଭୟ  ।

ସୁଖ ଦୁଃଖ ରେ ସଭିଙ୍କର

ରୁହନ୍ତି ପ୍ରଭୁ ରଘୁବୀର   ।

ସୂର୍ଯ୍ୟ ବଂଶୀୟ ଗୁଣ ମାନ

କୁହନ୍ତି ମଧୁର ବଚନ    ।

ପୁରୁଷୋତ୍ତମ ସେ ଅଟନ୍ତି

ଜଗତେ ରହିଅଛି ଖ୍ୟାତି   ।

ରାମ ନାମ କୁ ଜପ କରି

ଭବ ସାଗରୁ ଯିବା ତରି   ।

ମୁଁ ଦୀନ ହୀନ ଅଟେ ଜନ

ପ୍ରଣାମ ମୋର ପ୍ରଭୁ ଘେନ  ।