ଟୋପାଏ ସିନ୍ଦୂର ଦି‘ପଟ ଶଙ୍ଖା

ଚାଲିବାର ରାସ୍ତା ସହଜ ନୁହଁଇ

କେବେ କଣ୍ଟା କେବେ ଫୁଲ

ସହିବାକୁ ହୁଏ ଯନ୍ତ୍ରଣାର ଜ୍ୱାଳା

କପଟୀର ମାୟାଜାଲ I

କଣ୍ଟାକୁ ଛାଡି କି ଫୁଲ ରହିପାରେ

ଫୁଲ ସହ ଥାଏ କଣ୍ଟା

ଗୋଟିଏ ଗଛର ବିନା ସାହାରାରେ

ଲଟେଇ ପାରେ କି ଲତା ?

ଭ୍ରମରଟିଏ ମୁଁ ଅଜଣା ଫୁଲର

ମହକେ ବିଭୋର ହୁଏ

ମନକଥା କାର ବୁଝେନି ଏ ଫୁଲୁ

ସେ ଫୁଲକୁ ଉଡୁ ଥାଏ I

ଏମିତି ଦିନେ ମୁଁ ଫୁଲର ଆଖିରେ

ଲୁହ ଦୁଇଟୋପା ଦେଖି

ସରାଗରେ ତାକୁ ପଚାରିଲି କୁହ

କାହିଁକି କାନ୍ଦୁଛ ସଖୀ I

କହିଲା ସମାଜେ ରହୁଛେ ସକଳେ

ସାଙ୍ଗ ପରିଜନ ବନ୍ଧୁ

ଲୋଡା ମୋର ଏଇ ସମାଜ ସ୍ୱୀକୃତି

ମଥାରେ ସିନ୍ଦୁର ବିନ୍ଦୁ I

ଦୁଇପଟ ଶଙ୍ଖା ଟୋପାଏ ସିନ୍ଦୁର

ପାରିବ କି ମୋତେ ଦେଇ

ସାରା ଜୀବନ ମୁଁ ସୁଖେ ଦୁଃଖେ ତୁମ

ରହିଥିବି ସାଥି ହୋଇ I

ଆଭୁଷଣ ନୁହେଁ ଶଙ୍ଖା ଓ ସିନ୍ଦୂର

ନାରୀର ସେ ପରିଚୟ

ସ୍ୱାମୀ ସୁହାଗିନୀ ସଧବା ନାରୀର

ନଥାଏ କାହାକୁ ଭୟ I

ତା ମଥାରେ ଦେଲି ଟୋପାଏ ସିନ୍ଦୂର

ଭିଜିଲା ତା ଆଖିପତା

ଲାଜେଇ ଲାଜେଇ କଣେଇଁ ଚାହିଁଲା 

ନୁଆଁଇଲା ତାର ମଥା I