ଟଗର

ଖୁବ୍ ଫୁଟେ ମୁଁ

ବର୍ଷକ ବାରମାସ ଫୁଟେ

କେବେ ଚଢ଼େ ଦେବତା ମଥାରେ

ପୁଣି କେବେ ଧୂଳିରେ ମୁଁ ଲୋଟେ 

ଖୁବ୍ ଫୁଟେ ମୁଁ

ବର୍ଷକ ବାର ମାସ ଫୁଟେ ।

ନିମ୍ବ ଗଛ ଗଣ୍ଡିରୁ 

ଦିନେ ଅଧେ ଝରିଗଲେ କ୍ଷୀର,

ଠାକୁରଙ୍କ ଆବିର୍ଭାବ ଭାବି

ବଢିଯାଏ କେତେ ତା ଆଦର

ମୋ ଅଙ୍ଗରୁ ନିତି ଝରେ

କେହି ମୋତେ ପୂଜିଛ କି କୁହ

ଆରେ ପୂଜିବା ତ ଦୂରେ ଥାଉ

କେହି କେବେ ଖୋଜିଛ କି କୁହ ।

ବରଣମାଳାରେ ଅବା

ନେତାଙ୍କ ଗଳାରେ

ଯୁଇ ଜାଇ ଗୋଲାପର ସ୍ଥାନ

ନ ମିଳିଲେ ଆନ ଫୁଲ

ମୋତେ ନେଇ ଗୁନ୍ଥି ଦିଅ

ନାହିଁ କି ମୋ ଆତ୍ମ ସ୍ୱାଭିମାନ ।

ପ୍ରେମିକ ହାତରେ କିବା

ପ୍ରେମିକା ଗଭାରେ 

କେହି ମୋତେ ଦେଖିଛ କି କୁହ

ଆଦରରେ ଓଷ୍ଠ ଧାରେ

କେହି କେବେ ଚୁମିଛ କି କୁହ

ଆରେ ଚୁମିବା ତ ଦୂରେ ଥାଉ

ଶରଧା ରେ ଶୁଙ୍ଘିଛ କି କୁହ ।

ଅଲୋଡ଼ା ଟଗର ଫୁଲ

ବର୍ଷକ ମୁଁ ବାରମାସ ଫୁଟେ

ଖୁବ୍ ଫୁଟେ ବୋଲି ତ

ଆରେ ଖୁବ୍ ଫୁଟେ ବୋଲି ତ

ବେଳେ ବେଳେ ମଥାକୁ ମୁଁ ଉଠେ

ବେଳେ ବେଳେ ପାଦରେ ମୁଁ ଲୋଟେ ।