ତୋତେ ହୁଏ କାଳେ ଜର

ତୋ ରଙ୍ଗା ଅଧରେ ହସ ଦେଖିଦେଲେ

ଆପେ ମୁଁ ପକାଏ ହସି,

ଲାଗେ ଯେମିତିକା କହିବୁ ତୁ କିଛି

ଶୁଣିବି ପାଖରେ ବସି ।

ସମସ୍ତେ ଜଣାନ୍ତି ତାଙ୍କ ଦୁଃଖ ଖାଲି

ତୋ କଥା ଭାବନ୍ତି ନାହିଁ,

ସେମାନଙ୍କ ଶୋକ ହରଣ କରିକି

ସୁଖ ଯାଚିଦେଉ ସାଇଁ ।

ମୁଁ ଜାଣିଛି ସେଇ ଦୁଃଖ ହରି ହରି

ତୋତେ ହୁଏ କାଳେ ଜର,

ଅଣସର ଘରେ ରଖି କରାଯାଏ 

କେତେ କ'ଣ ଉପଚାର ।

ସେଥିପାଇଁ ତୋତେ ମୋ ଦୁଃଖ ନେବାକୁ

କହିପାରେନାହିଁ ଖୋଲି,

ଜାଣିଛି ତୁ ରହି ମୋଅରି ଭିତରେ

ସବୁ ଭୋଗୁଅଛୁ ବୋଲି ।

ଏତିକି କରୁଣା କରିଥା ତୁ ନାଥ

ତୋ ସାଥିରେ ଥାଉ ଭାବ,

ସଂସାର ସାଗରେ ବାହିନେ କୁଶଳେ

ମୋର ଏ ଜୀବନ ନାଵ ।