ସମୟର ଖେଳ

ସମୟ ଚକ୍ରରେ   ଜୀବନର ଯାତ୍ରା

ନିରତେ ଯେ ଗତିଶୀଳ

ଧନ ମାନ ଯଶ    କିବା ବିତ୍ତ ଶକ୍ତି

କଷି ପାରେ ନାହିଁ ବଳ ।

ଗଭୀର ଶୋକରେ ଭାରତ ବକ୍ଷରେ

ବହୁଛି ଲୋତକ ଧାରା 

ଧୀର ବସନ୍ତର    ଆଗମନେ ଆଜି

କୋକିଳ ନିରବ ପରା ।

ମାନସେ ଭାସୁଛି    ସାତ ସ୍ବର ଧ୍ୱନି

ଚହଲାଇ ସ୍ମୃତି ଗୀତି

ସଂଗୀତ ବଲ୍ଲରୀ   ଚଉଦିଗେ ଘେରି

ଜାଳୁଛି ଅଲିଭା ବତୀ ।

କାଳର ଆୟତେ   ସକଳେ ଚଳିବେ

ଜନ ଜୀବ ବୃକ୍ଷ ଲତା

ଅନ୍ତିମ ଯାତ୍ରାରେ  ଲତା ମଙ୍ଗେସକର

ବୁଝେନା ଅଶ୍ରୁଳ ପତା ।

ହଜାର ହଜାର    ସଂଗୀତ ମୂର୍ଚ୍ଛନା

ଦେଶରୁ ବିଦେଶ ଜିତି

ବିଂଶ ଭାଷା ସ୍ବରେ  ଗାୟନେ ଅର୍ଜନ

ଅଦ୍ଭୁତ ଗାରିମା କୀର୍ତ୍ତି ।

ବସନ୍ତ ଋତୁରେ    ମଧୁର ତାନରେ

କିଏ ତୋଳି ଦେବେ ସ୍ବର

ଦେଶାତ୍ମବୋଧକ   କାହାର ସଂଗୀତ

ହୃଦୟେ କରିବ ଘର ।

ସତେ ସରସ୍ବତୀ    ଧରଣୀକୁ ଆସି

ବିଦାୟ ମେଲାଣି ତୀରେ

ଭୁଲି ତ ହୁଏନା     ସ୍ବର ରାଗିଣୀକୁ

ଯେତେ ଲେଖିଲେ କି ସରେ ।

କବି ମହାକବି   ଯେତେ ବା ଲେଖନ୍ତୁ

ସ୍ବର ବିନା ଶୁନ୍ୟ ପଣ

ଲେଖାର ମହତ୍ୱ     ପ୍ରସ୍ଫୁଟିତ ହୁଏ

ଯେବେ ଯୋଡେ ସ୍ବର ରଣ ।

ଲତା ମଙ୍ଗେସକର   ଭାରତୀୟ ପାଇଁ

ଗର୍ବ ଗୌରବର ସ୍ତମ୍ଭ

ଏ ମାଟି କୋଳରେ ନୋବେଲ ବିଜେତା

ହେବ କି ନା ଅସମ୍ଭବ ।

ଆଞ୍ଜୁଳା ଆଞ୍ଜୁଳା    ଲୁହ ଶ୍ରଦ୍ଧାଞ୍ଜଳି

ବାଢି ଦିଅ ପାଦ ତଳେ

ସ୍ବରର ସାମ୍ରାଜ୍ଞୀ    ସଦା ରହି ଥାନ୍ତୁ

ମନ ରତ୍ନାକର ଜଳେ ।