ମୁଁ ଯେ ହାରିନାହିଁ

ବାରମ୍ବାର ଘାତ ପ୍ରତିଘାତରେ,

ଲହୁ ଲୁହାଣ ହେଇଛି,

ହେଇଛି କ୍ଷତ ବିକ୍ଷତ,

ତୁମ ଛଳନାସିକ୍ତ ପ୍ରେମର ,

ନିରୀହ ଶୀକାର ଟିିଏ ହୋଇ,

କ୍ଷତାକ୍ତ ର ଜ୍ୱଳନ ଏବେବି ଦଗ୍ଧ,

ଚର୍ମ ଲୋମ ଛିଦ୍ର ଛିଦ୍ର,

ଜଳି ଅଙ୍ଗାର ପାଉଁଶ,

ତଥାପି ମୁଁ ହାରିିିିନାହିଁ ।

ଅତୀତର ହିସାବ ନିିିକାଶ,

ଖୋଜି ପାଇ ପାରୁନି,

ପାପ, ପୁୁୁନ୍ୟଃ କି ତା ପ୍ରତିଫଳନ,

ସେ ମାୟାଜାଲ,

ଭାଙ୍ଗି ରୁଜି ଚୁୁୁୁୁରମାର ହଉନି,

ଅବା ସଳଖି ଯାଉନି,

କିନ୍ତୁ ହୃଦୟେ ଭରସା ଶ୍ୱାସରତ ,

ହାରିିିବି ନାହିଁ ,

ମୁଁ ଯେ ହାରିନାହିଁ ।

ଅତିକ୍ରମ କରିବାକୁ ଅଛି,

ମାଇଲ୍ ମାଇଲ୍ ଲମ୍ବା ରାସ୍ତା,

ସେଇ ସାଫଲ୍ୟର,

 ସ୍ୱାଦ ଟିକକ ଚାଖିବା ପାଇଁ,

ଜୀବନକୁ ଜୀବନ ରୂପେ ଜିଇଁଁବା ପାଇଁ,

ମୋ ଅନ୍ତରେ ସୁପ୍ତ ପ୍ରାୟ ନାରୀ ହୃଦୟକୁ,

ପୁନଃ ଉଜାଗର କରି ,

ସ୍ୱପ୍ନ ଦେଖାଇବା ପାଇଁ,

ମୁଁ ଯେ ହାରିନାହିଁ।

ମୋ ଦେହର ସୁକ୍ଷ୍ମ ଆବରଣ,

ହୁଏତ ତୁୁମ ଜୋତା ତଳ ,

କଠୋର ଛାଞ୍ଚରେ ରଗଡ଼ି ହେଇ,

ଅନେକ ଆର୍ତ୍ତଚିିତ୍କାର କରିଛି,

କିନ୍ତୁ ଅନ୍ତର୍ନିହିତ ଆତ୍ମ ଶକ୍ତି,

ଆଜି ବି ଜୀବନ୍ତ,

ତୁମ ସମ୍ପର୍କର ଶିକୁଳି ଭାଙ୍ଗି,

ଉନ୍ମୁକ୍ତ ଆକାଶେ ,

ବିହଙ୍ଗଟେ ସାଜି,

ଉଡିଯିବାର ସତ୍ ସାହସ ଯୋଗାଇ,

ବାଟେଇ ନଉଛିି ,

ନବ ଦିଗନ୍ତ ଆଡେ,

ମୁଁ ଯେ ହାରିନାହିଁ ।