ବନ୍ଦ କଫିନ୍‌ରେ ଆତ୍ମା

ଜଞ୍ଜାଳ ଘେରିରେ ଫସିଯାଇ ମୁଁ

ଜାଣି ପାରିଲିନି ଛେଳିର ଅବୟବ ମୋର

କେତେବେଳେ ଯେ କେମିତି କୁକୁର ପାଲଟିଗଲା,

ତିନି ତୁଣ୍ଡରେ ।

ସବୁକିଛିକୁ ବୁଝିଲା ବେଳକୁ

ମୋ ସଚ୍ଚୋଟତା ଶୋଇ ସାରିଥିଲା ଶବ ରୂପରେ

ମଝି ଦାଣ୍ଡରେ,

ବ୍ୟଭିଚାରୀ ଚିଲ ଶାଗୁଣାଙ୍କ ଘେର ଭିତରେ

ଏକ ନିଚ୍ଛକ ଧର୍ଷଣର ପ୍ରମାଣ ଭାବରେ ।

ଚିରାୟୁଷ ମୋ ଆତ୍ମା କିନ୍ତୁ ଗୁମୁରି କାନ୍ଦୁଥିଲା

ନିଷ୍କ୍ରିୟତା ଓ ନିଶ୍ଚେଷ୍ଟତାର ଜଉମୁଦ ଦିଆ କଫିନ୍‌ ଭିତରେ,

ଅନୁତାପରେ,

ଲେଡି ଗୁଡ ତ ବୋହି ସାରିଥିଲା କହୁଣିକୁ

କିଏ ବା କହିବ ତଥାସ୍ତୁ ଏବେ

ଚାଟି ଆଣି କହୁଣିରୁ ବୋହିଲା ଗୁଡକୁ

ଭର୍ତ୍ତି କରିନେବାକୁ ମୋ ଶୂନ୍ୟ ଆଞ୍ଜୁଳା?