ଅପେକ୍ଷା

ଵେଶ୍ !

ମେଘଠାରୁ ଚଗଲି ହୋଇ 

ପ୍ରଜାପତି ଠାରୁ ଆହୁରି ରଙ୍ଗୀନ ସାଜି

ବିଜୁଳି ଠାରୁ ଚମକି ଉଠି

ଚଗଲାମି ବୟସରେ ମନର କାନଭାସରେ 

କଳ୍ପନାର ପୁଟ ଦେଇ

ଆଙ୍କିଚାଲୁଥିଲି କେତେ ଛବି ।

ଏଇ ତ!

ଜୀବନର ମରୁଉଦ୍ୟାନରେ ଏକାକୀ ବସି

ମନେ ମନେ ହସି

ହୃଦୟ ଭିତରେ ସୁଖକୁ ଖୋଜିବାର ସ୍ପୃହା

ଅହର୍ନିଶି ନିର୍ଜନତା ବୋଧ କରିବା

ଆଖିର କଜ୍ଜଳ ଗାରରେ କାହାକୁ ଖୋଜିବା

ବାସ୍ ଟିକକ ସୁଖ ଅନୁଭବ ପାଇଁ ।

ଏଇ ତ!! 

ବସନ୍ତ ଋତୁରେ ମଳୟ ପବନକୁ ସାଥି କରି

ଓଠର ତତଲା ଲୁହକୁ

ଅମୃତ ପରି ପିଇଚାଲେ

କେତେ ଦିନ କେତେ ରାତ୍ରି 

ଭାଗ୍ୟ ର ଦ୍ବାହି ଦେଇ

ବାସ୍ ଖାଲି ବଞ୍ଚିବାର ଆଶା ନେଇ ।

ଆଜି ତ!! 

ଚିହ୍ନା ମୁହଁ ଅଚିହ୍ନା ସାଜିଛି

କେଉଁ ଏକ ବିଗତ ଅତୀତ

ଆଜି ବି ଦାଉ ଦାଉ ହୋଇ ଝଟକୁଛି

ଶ୍ରୀମନ୍ତିନି ମଥାର ସିନ୍ଦୁର ପରି

ରକ୍ତ ଗୋଲାପ ପରି ସତେଜ ଅଛି

ହୃଦୟର ଦରଜାରେ ।

ବାସ୍ ଇଛା ଜାଗ୍ରତ ଅଛି

ବୟସର ଅପରାହ୍ନରେ ସବୁ ଫିକା ପଡିଛି

ଜୀବନ ସାଜିଛି ଜଟିଳ ପ୍ରଶ୍ନ 

ସମୟ ପରିବର୍ତ୍ତିତ

ଆଜିପରି ଲାଗୁଛି ସେ ଦ୍ୱୀପ୍ରହର ର ବେଳା

ଖୋଜୁଛି ପାହାନ୍ତି ତାରା ।

ବୟସର ରଙ୍ଗ ଖୁବ ନିଆରା

କେବେ ତାଜା ତାଜା ତ! 

କେଵେ ଫିକା ଫିକା

କିନ୍ତୁ ଜୀବନର ରଙ୍ଗ 

ସମାହିତ ଜଟିଳ ପ୍ରଶ୍ନ ସବୁର

ଅଙ୍କାବଙ୍କା ରାସ୍ତା 

 

ବାସ୍ ଏବେ ଖାଲି !!

ଅପେକ୍ଷା

ଶେଷ ଜୀବନର ସୁଖକୁ ।