ପାନ୍ଥଶାଳା – ୧୦

କେବେ ଦିନେ ହୁଏତ ମନେ ହେଉଥିଲା

ପହଞ୍ଚିଗଲେ ତା’ ଚଉହଦିରେ

ଶୂନ୍ୟ ମୁଣି ସବୁ ଭର୍ତ୍ତି ହେଇ ଯାଇପାରେ

ଦୁର୍ଲଭ ସ୍ବପ୍ନରେ ।

ସେଥିପାଇଁ ହୁଏତ

ବେଳ ଅବେଳରେ ଲାଗୁଥିଲା ଲମ୍ବା ଧାଡି

ନଥାଇ କିଛି ବି ବାଛ ବିଚାର

ଅନେକ ଖୁମ୍ପୁରା ଖୁମ୍ପୁରି ଓ ଟଣା ଓଟରା ପରେ

ଲେଉଟ ଚେହେରା ଉପରେ କିନ୍ତୁ

ଅପ୍ରାପ୍ତିର ଅସ୍ପଷ୍ଟ ଝଲକ

ନିରୁତା ବାରି ହେଇ ଯାଉଥିଲା ।

ଏବେବି କିଛି ଆଶାବାଦୀ ଗ୍ଝେରାଏ ବୁଲି ଆସନ୍ତି

ତା’ ଚଉହଦିରେ

ଅଣ୍ଡାଳି ଚାଲନ୍ତି ନିରୋଳା ମୁହୂର୍ତ୍ତ ମନଙ୍କର ସମାଧି ଭିତରୁ

କିଛି କିଛି ମଉଳା ସ୍ବପ୍ନର ଅବଶୋଷ ।

କିଏ କେତେ ପାଏ ବା ନପାଏ

ତାହା ତ ଏକ ଭିନ୍ନ ପ୍ରଶ୍ନ

କିନ୍ତୁ ଏ କଥା ସତ ଯେ

ସ୍ବପ୍ନ ର ମାୟା ଜାଲରେ ଛନ୍ଦି ଦେଇ ନିଜକୁ

ପ୍ରତିଟି ସ୍ବାର୍ଥପର ମଣିଷ

କୁରୁଳିବାକୁ ଭଲପାଏ ଦେଖି ଦେଖି

ତା’ର ଏ ବିବର୍ତ୍ତିତ ରୂପ ।।