ପାନ୍ଥଶାଳା – ୧୭

ଘମାଘୋଟ ଯୁଦ୍ଧ ଜାରି ରହିଥିଲା

ବୀର ବାଜା ମଧ୍ୟ ଗର୍ଜନ କରୁଥିଲା ଅବିରତ

ରକ୍ତ ଛିଟାରେ ଜରଜର ଥିଲା

ପାନ୍ଥଶାଳା୤

ଚେଷ୍ଟିତ ଥିଲେ ସବୁ ଯୋଦ୍ଧା

ଅକ୍ତିଆର କରିନେବାକୁ ତା’ର ଶୂନ୍ୟ ସିଂହାସନ

ସୂର୍ଯ୍ୟାସ୍ତର ଯଥେଷ୍ଟ ପୂର୍ବରୁ୤

କ୍ଷିପ୍ରରୁ କ୍ଷିପ୍ରତର ହେଉଥିଲା

ଯୁଦ୍ଧର ବିଭିଷିକା

ବଳି ପଡୁଥିଲେ ମଶା ମାଛି ମଧ୍ୟ

ସମୟର ଯୂପକାଠରେ୤

ସ୍ତବ୍ଧ ହେଉଥିଲା ପନ୍ଥଶାଳାର ସରହଦ

ବିକଳରେ ଅପେକ୍ଷା କରୁଥିଲେ ସର୍ବେ

ଅବଶ୍ୟ ଅବତରି ଯିବେ କେହିଜଣେ ଅନନ୍ୟ ଗୌତମ

ଆଣିବାକୁ ଭଟ୍ଟା ସବୁ ଉନ୍ମାଦନାରେ

ଏକ ଶାନ୍ତ ଓ ଶାଶ୍ବତ ଢଙ୍ଗରେ୤

ଚଣ୍ଡାଶୋକ ସବୁ ରୂପାନ୍ତରିତ ହେବେ

ଧର୍ମାଶୋକରେ,

ପୁଣି ଥରେ ଜନଶୃତି ଗାଇ ଉଠିବ କାଳ କାଳକୁ

ବୁଦ୍ଧଂ ଶରଣଂ ଗଛାମି

ଧର୍ମଂ ଶରଣଂ ଗଚ୍ଛାମି.........