ପାନ୍ଥଶାଳା – ୧୩

ବେଳ ଅବେଳରେ ଏକାନ୍ତ ସମୟ ଟିକକ ପାଇଁ

ଖୋଜା ପଡୁଥିଲା ପାନ୍ଥଶଳା୤

କେବେ କେବେ ପ୍ରାପ୍ତ ନ୍ହୋଇ ପାରିଲେ

ତାର ଏକାନ୍ତ ସାନ୍ନିଧ୍ୟ

ମନସ୍କମ ପୁରଣ କରୁଥିଲା ତା’ ବେଢାରେ ଛିଡା

ପୁରୁଣା ବରଗଛ

ଆଉ ତା’ର ସିମେଣ୍ଟ ତିଆରି ଚଉତରା୤

ସ୍ବଳ୍ପ ସମୟରେ ଲେଖି ହେଇଯାଉଥିଲା

ଅନେକ କବିତା

ଜୀବନ ଜୀବିକାର କିଛି ଭରାକ୍ରାନ୍ତ ସ୍ଥିତିକୁ ନେଇ୤

ସମୟର ନିଷ୍ଠୁର ବିବର୍ତ୍ତନରେ ଆଜି

ହତଶିରୀ ହୋଇଯାଇଛି କାଲିର ପାନ୍ଥଶାଳା

ତଥାପି ରହିଛି ଜୀବନ୍ତ କିଛି ଆଶା

ପୁଣି ହୁଏତ ଗୀତିମୟ ହୋଇଉଠିବ ତା’ର ପରିସର

ପୁନଃ ପଲ୍ଲବିତ ହୋଇହୋଇ ଉଠିବେ

ଥୁଣ୍ଟା ବରଗଛମାନେ୤

ସଜେଇ ହେଇଯିବ ପାନ୍ଥଶାଳା

ସାଧବ ବୋହୂଟିଏ ପରି

ଫୁଲ ତୋଡା ଧରି ପୂର୍ବବତ୍‌ ସ୍ବାଗତ କରିବାକୁ

ତାର ପ୍ରତିଟି ଅତିଥିଙ୍କୁ୤

---------