ଗଛ ମୁଁ କହୁଛି

ହେ ବାଟୋଇ ଭାଇ ! କହୁଅଛି ଯାହା

ଥରେ କାନ ଡେରି ଶୁଣ

ଫଳ, ଫୁଲ, ଜାଳ, ପ୍ରାଣ ବାୟୁ ଦେଇ

ବଞ୍ଚାଇଛି ତୋ ଜୀବନ l

ଥିଲି ଦିନେ ଛୋଟ ଦୁଇ ପତରରୁ

ବଢ଼ି ହୋଇଛି ବିରାଟ

କେତେ ପଶୁ, ପକ୍ଷୀ ବସା ମୋ ଦେହରେ

ଛାଇରେ ବସଇ ହାଟ l

କେତେ ଝଡ଼ ଝଞ୍ଜା ଆସିଛି ଯାଇଛି

ସହିଛି ମୁଁ ମଥା ପାତି

ତୋ ଘର ଦୁଆର ହେବା ପାଇଁ ଗଢ଼ା

ପତାଇ ଦେଇଛି ଛାତି l

ତୋ ଯତନ ପାଇଁ ସଦା ମୁଁ ଚେଷ୍ଟିତ

ରହିଅଛି କାଳେ କାଳେ

ମେଣ୍ଟାଇବା ପାଇଁ ତୋ'ର ଭୋକ, ଶୋଷ

ନ ରଖି କୁଣ୍ଠା ତିଳେ l

ଅବିଚାର କରି ଜାଳୁଛୁ, ପୋଡୁଛୁ

ହାଣିଦେବା ତ ସହଜ

ବୁଡ଼ିଲେ ମୋ ବଂଶ ତୁ ହେବୁ ନିରାଶ

ମୋ କଥା ମନରେ ହେଜ l