ହତଭାଗିନୀ ଗୋଲାପ

କେଉଁଥି ପାଇଁହେ ପ୍ରଭୁ ତୁମେ ମୋତେ

  ଫୁଲଟିଏ କରିଦେଲ,

ବିଗତ ଜନ୍ମର ପାପଫଳ ବୋଧେ

  ଏଇ ଜନ୍ମେ ମୋତେ ଦେଲ ।

ପ୍ରଥମେ ହୋଇଲି ସୁନ୍ଦର କଳିକା

  ଫୁଟିଥିଲି ଉପବନେ ,

କେତେଯେ ଭ୍ରମର ପାଗଳ ପ୍ରାୟେଯେ

  ଲୋଭୁଥିଲେ ମନେମନେ ।

କିଛି ଦିନ ଅନ୍ତେ ଆସି ପହଁଚିଲା

  ସେ ପ୍ରତୀକ୍ଷିତ ସକାଳ,

କଳିକାରୁ ଫୁଲ ହେଲି ମୁଁ ସେଦିନ

  ପଡ଼ିଲା ପୁଣି ଚହଳ ।

ଗୋଲାପି ରଙ୍ଗର ପାଖୁଡ଼ା ସାଙ୍ଗକୁ

  ପତ୍ର ଥିଲା ସବୁଜର ,

କଣ୍ଟାରୁ ଗୋଛାଏ ଧାଡିଧାଡ଼ି ହୋଇ

  ଜଗିଥିଲେ ମୋ ପୟର ।

ବସନ୍ତର ଛିଟା ଅଙ୍ଗେ ଅଙ୍ଗେ ମୋର

  କିଏ ଭରିଥିଲା ଆଣି ,

ଫୁଲଙ୍କ ମେଳରେ ନିଆରା ବୋଲିତ

  ବୋଲାଏ ଗୋଲାପ ରାଣୀ ।

ଉପବନ ଛାଡ଼ି ଗଲି ବହୁଦୂର

  ମନୁଷ୍ୟର ହିତ ପାଇଁ ,

ସବୁଠି ଚାଲିଲା ଚର୍ଚ୍ଚାଯେ ଅନେକ

  ସୌନ୍ଦର୍ଯ୍ୟକୁ ମୋର ନେଇ ।

ପ୍ରେମିକ ପ୍ରବର ପ୍ରିୟତମା ପାଇଁ

  କିଣିନେଲା ପୁଣି ମୋତେ ,

ପ୍ରେମର ସମ୍ପର୍କ ନିବିଡ଼ ହୋଇଲା

  ଲାଜେଇ ଗଲାସେ ସତେ ।

ଅମର ପ୍ରେମର ସନ୍ତକ ହୋଇଣ

  ରହିଲି ପ୍ରେମିକା ଘରେ ,

କୁସୁମ ଜନମ ସାର୍ଥକ ହୋଇଲା

  ଭାବିଲି ପୁଣି ମନରେ ।

ଅନ୍ୟ ଏକଦିନେ ପ୍ରେମିକାଟି ମୋତେ

  ପ୍ରେମିକ ମୁଁହରେ ଛାଟେ ,

ଅଲିଅଳି ମୋର କୋମଳ ଶରୀର

  ଭୂମିପୋରେ ପୁଣି ଲୋଟେ ।

ଅନେକ ଆସିଲେ ଅନେକ ବୁଲିଲେ

  ପଡ଼ିଥିଲି ମୁଁହ ମାଡ଼ି ,

ଅଣଦେଖା କରି ଚାଲିଲେ ସଭିଏଁ

  ବୁକୁରେ ମୋହର ଚଢ଼ି ।

ପ୍ରଭୁଙ୍କ ପାଖରେ କରଇ ମିନତି

  ଏ ଦୁଃଖ ଆଉ ନ ଦିଅ ,

ପ୍ରେମର ସମ୍ପର୍କ ପ୍ରତାରଣା ହେଲେ

  ଏ ଦୋଷ କି ମୋର କୁହ ।

ସ୍ୱାର୍ଥକୁ ନିଜର ଚରିତାର୍ଥ କରି 

  କଲ ମୋତେ ହୀନିମାନି ,

ତୁମରି ପାଇଁଟି ଆଜିଏ ଗୋଲାପ

  ହୋଇଲା ହତଭାଗିନୀ ।