ତୁହି ମୋର ଗେଲ୍ହା ମାଆ

କାହିଁ କେତେ ଦୂରେ ଅନ୍ତରୀକ୍ଷ ପୁରେ

ଥିଲି ମୁଁ ଆକାରହିନ,

ଧାରଣ କରିଲୁ ଗର୍ଭରେ ତୋହର

ଦଶ ମାସ ଦଶ ଦିନ ।

ତୋହରି ରକତ ସଂଚରିତ ହେଲା

ଅଙ୍ଗେ ଅଙ୍ଗେ ମୋର ଯେବେ,

ଜୀବନ ସତ୍ତା ମୋ ଆରମ୍ଭ ହୋଇଲା

ଶିଶୁଟିଏ ହେଲି ସେବେ ।

ସଞ୍ଚିଥିଲି ମୁହିଁ ପୁଣ୍ୟଫଳ କିଛି

ବୋଧେ ବିଗତ ଜନ୍ମର,

ଏହି ଜନମରେ ତୋହରି କୋଳରେ

ହେଲି ମୁଁ ତୋର କୁମର ।

ଦୁନିଆ ଆଖିରେ ଶିଶୁଟିଏ ମୁହିଁ

କାନ୍ଦୁଥିଲି କୁଆଁ କୁଆଁ,

ତୁହି ଏକା ସିନା ଉଦରର କ୍ଷୁଧା

ବୁଝୁଥିଲୁ ମୋର ମାଆ ।

ଅଧରେ ମୋହର ଖାଦ୍ୟର ଭଣ୍ଡାର

ଖୁଆଇବୁ ଟିକେ ବୋଲି,

ହସିହସି ତୁହି ନିଜ ଭୋକଜ୍ୱାଳା

ସହଜରେ ଯାଉ ଭୁଲି ।

ତୋର ହାତ ଧରି ଚାଲି ମୁଁ ଶିଖିଲି

କୁନି କୁନି ପାଦେ ମୋର,

ଚାଲୁ ଚାଲୁ କାଳେ ଝୁଣ୍ଟି ମୁଁ ପଡ଼ିବି

ରଖିଥାଉ ତୁ ନଜର ।

ରାଜନୀରେ ମୁହିଁ ଶୋଇ ନ ପାରିଲେ

ତୋ ଆଖିରୁ ନିଦ ହଜେ,

ମଙ୍ଗଳ ମନାଶି ପଣତ ତୋହର

ଆଖିନୀରେ ପୁଣି ଭିଜେ ।

ବହୁ ଅଳି କରି କୋଳରୁ ତୋହର

ଦେଖେ ମୁଁ ସରଗ ଶଶୀ,

ଭାବେ ବେଳେବେଳେ ସତରେ କି ଆହା

ଶଶୀଟା ପଡ଼ାନ୍ତା ଖସି ।

ଦୁଷ୍ଟାମିର ସୀମା ପାରି କରିଗଲେ

ଦେଉଥିଲୁ ମୋତେ ଗାଳି,

ହେଲେ ତୋ ଅନ୍ତର ମମତା ଭଣ୍ଡାର

ମୁହିଁ ତୋର ଧନମାଳି ।

ତୋର ମାଡ଼ ଗାଳି ସେନେହ ଶରଧା

ମଣିଷଟେ ମୋତେ କଲା,

ବେତର ସେ ଛାଟ ତୋହରି ଆକଟ

ଭୁଲିକି ପାରିବି ଭଲା ।

ସର୍ବସଂହା ସାଜି କେତେଯେ କଷଣ

ସହିଅଛୁ ଏକା ଏକା,

ତୋ ହସ ଆଗରେ ହୀରା-ନିଳା-ମୋତି

ଲାଗେ ମୋତେ ଫିକା ଫିକା ।

ତୋ ହାତ ପରଷା ଅମୃତ ମଣୋହି

ସେଥିରେ ସରାଗ ମୋର,

ପଣତେ ତୋହର ପ୍ରଶାନ୍ତି ନଅର

ସତେକି ସରଗ ପୁର ।

ଆହା ବୋଲି ଥରେ କହିଦେଲେ ପଦେ

ମେଣ୍ଟିଯାଏ ମୋର ଖେଦ,

ତୋହରି ଆଶୀଷେ ଲଙ୍ଘିଯିବି ଗିରି

ଛୁଇଁବି ମୁହିଁ ଜଳଦ ।

କେଉଁ ଦେବାଦେବୀ କିମ୍ପାଇଁ ପୂଜିବି

ତୁହି ଚଳନ୍ତି ଠାକୁର,

ତୋହରି ପୟରେ ଏ ସାରା ସଂସାର

ଲୀନ ଚାରିଧାମ ପୁର ।

ତୋର ପାଦ ଧୂଳି ମଥାରେ ମୁଁ ବୋଳି

ଲଢ଼ିବି ଜୀବନ ଯୁଦ୍ଧ,

ଶିକ୍ଷା-ଦୀକ୍ଷା-ନୀତି ସଂସ୍କାର ତୋହରି

ସାଜିବ ମୋର ଆୟୁଧ ।

ମାଗୁଣି ଏତିକି କରୁଛି ସଭିଙ୍କୁ

ମାଆକୁ ଭୁଲିବ ନାହିଁ,

ମାଆ ଆଖି ଲୁହ ପ୍ରଳୟର ସୁଅ

ଧ୍ୱଂସ ଯିବ ଧରା ଭୂଇଁ ।

ନିତ୍ୟନୈମିତିକ ଚଲାପଥେ ମୋର

ଥାଉ ତୋ ପଣତ ଛାୟା,

ସବୁ ଜନମରେ ହେବି ତୋ କୁମର

ତୁହି ମୋର ଗେଲ୍ହା ମା'

ତୁହି ମୋର ଗେଲ୍ହା ମା' ।