ଦି'ଛକିରେ ଜୀବନ

ପଥ ଭୁଲା ପଥିକ ମୁଁ

ନଜାଣେ ଜୀବନ ଲକ୍ଷ୍ୟ

ଆଖିକେବେ ଖାେଜେ

ସପନ ଝୁଲା ତ

କେବେ ପୁଣି ମୃତ୍ୟୁ ପଥ ।

ପଥଭୁଲା ପଥିକ ମୁ୍ଁ

ସରସୀର ପୂର୍ଣ୍ଣ ପଙ୍କ

ଚାହିଁଥିଲି ହେବା ପାଇଁ

ପଙ୍କରୁ ପଙ୍କଜ

ହେଲେ ହେଇଗଲି ବିଷଫଳ ।

ପଥଭୁଲା ପଥିକ ମୁଁ

କ୍ଷୁଦ୍ର ମାେର ଦେହ

ଗଢିକି ପାରିବି 

କଣ୍ଟକିତ ହସ୍ତେ 

ମାଆର ପଦକଦ୍ବୟ ।