ବାପା

ଆକାଶଠାରୁ ବଡ଼ ,

ସସାଗରା ଧରା ସବୁଠାରୁ ମହୀୟାନ !

ଯେତେ ଦୂର ଯାଏ ଆଖିପାଏ

ଯେତେ ଲମ୍ୱା ଧାର ଯାଏ ଯାଉଥାଏ ମନର ଭାବନା ..

ହୃଦୟର ସବୁ ଭଲପାଇବାର ଉଚ୍ଛ୍ୱାସ

ମଥା ଉପରେ ଶକ୍ତ ଏକ ଛାତଟିଏ ,

ଆଖିବୁଜି ନିଶ୍ଚିନ୍ତରେ ଯେଉଁଠି ନିର୍ଭର କରିହୁଏ

ସେ ବାପା ।

ତୁମ ଆଦର୍ଶ ଓ ସଂସ୍କାରରେ

ଜୀବନର ପ୍ରତ୍ୟେକ କ୍ଷେତ୍ର ଆଲୋକିତ ,

ତୁମର ଶାସନ ... ଜୀବନ ଗଢି଼ବାକୁ ନେଇ

ଭୟ ଭିତରେ ଭଲପାଇବା ଓ ସ୍ନେହ ..

ତୁମର ପଦେ ଆଶ୍ୱାସନା

ଭିଜାଇ ଦିଏ ମନକୁ ଅନନ୍ତ ଆନନ୍ଦରେ ।

ଭଲ ପାଇବାର ସୁନ୍ଦର ଅନୁଭବ

କୈଶୋରର କ୍ଳାନ୍ତିର ଉପଶମ ,

କଠୋର ଶାସନ ଭିତରେ ଲୁଚିଥିବା ସ୍ନେହ ମମତାର ନିର୍ଝରଟିଏ

ନିର୍ଭୟ ଆଶ୍ୱାସନାର ସଦା ଆଶିର୍ବାଦର ଭରସାଟିଏ ,

ମୋର ସାହସ , ସମ୍ମାନ ,

ମୋର ସବୁ ସ୍ୱପ୍ନକୁ ସାକାର ରୂପ ଦେଉଥିବା ..

ସବୁବେଳେ ଛଳ ଛଳ ହେଉଥିବା

ବ୍ୟକ୍ତିତ୍ୱ ଟିଏ ବାପା ।

ତୁମ ଶ୍ରଦ୍ଧା , ତ୍ୟାଗ , ଅକ୍ଳାନ୍ତ ପରିଶ୍ରମ

ତୁମ ସ୍ନେହ ପ୍ରେମ ,

ଆଶାର ଆକାଶଠାରୁ ବଡ଼ !

ତୁମେ ଜାଣ ବାପା

କେମିତି ଲୁଚେଇବାକୁ ହୁଏ ଲୁହ ଓ କୋହ ,

ସବୁବେଳେ କ୍ଷମା କରୁଥିବା ଆଖିରେ

ଅପର୍ଯ୍ୟାପ୍ତ ଆଶାର ଝଲକ !

ତୁମ ଛାଇ ଛତ୍ରୀ ପରି

ସବୁ ଆପଦ ବିପଦରେ ସାହାରାଟିଏ ,

ଯେଉଁ ଭ଼ଉଁରୀରେ ଆହୁଲା ପାଏନା

ସେଠି ତୁମେ ଆଶାର ଭରସାଟିଏ ବାପା ।

      

ତୁମେ ଚାଲିଯିବା ପରେ

ସବୁ ସ୍ୱପ୍ନ ସରିଯାଇଛି ,

ଅସରନ୍ତି କୋହ ଓ ଲୁହରେ ଫାଟିଯାଏ ଛାତି

ହୃଦୟ କମ୍ପିଯାଏ

ନିରବୀ ଯାଇଛି ପୃଥିବୀ ,

ସମୟ ସ୍ତବ୍ଧ

ଶୁନ୍ ଶାନ୍ ଦିନରାତି

ଭାରୀ ଭାରୀ ଦ୍ୱିପ୍ରହର

ବେଦନାର୍ତ୍ତ ମୁହଁ ସଂଜବେଳ ।

ବେଳେ ବେଳେ ମନରେ ଭାସିଉଠେ ..

ତୁମ ଇଚ୍ଛା ଅନୁସାରେ

ତୁମର ଯୋଗ୍ୟ ସନ୍ତାନଟିଏ ହୋଇପାରିଲି ନାହିଁ ,

ତୁମେ ଯେଉଁଠି ଥାଅ ବାପା

ଆକାଶରେ ଥାଅ ଅବା ତାରାରେ ଥାଅ

କିବା ଜହ୍ନର ଘରେ ରୂପା ପଲଙ୍କରେ ଶୋଇଥାଅ

କି ଇଶ୍ୱରଙ୍କ କୋଳରେ ମଥା ରଖିଥାଅ ..

ଯେଉଁଠି ବି ଥାଅ ,

କ୍ଷମା କରିଦେବ ଥରେ

ତୁମର ଏ ଅଧମ ସନ୍ତାନଟିକୁ ।

ତୁମର ଭଲପାଇବା , ଶିକ୍ଷା ଓ ସଂସ୍କାର

ମହୀୟାନ କରିତୋଳିଛି ଏ ଜୀବନକୁ ,

ତୁମ ଅନନ୍ତ ବିଶାଳତାରେ

ହଜି ଯାଇଛି ଏ ମନ ହୃଦୟ !

ଜନ୍ମ ଜନ୍ମାନ୍ତର ସୂତ୍ରରେ ବନ୍ଧା 

ହେ ଅମୃତ ପ୍ରେମର ଆଲୋକ

ତୁମକୁ ଅନନ୍ତ କୋଟି କୋଟି ପ୍ରଣାମ ।