ଭୁଲିବାର ପ୍ରଚେଷ୍ଟା

ନିଦ ସବୁ ହଜିଯାଏ ,

ଭରିଯାଏ ଦୁଇଆଖି ..

ଶୂନ୍ୟତାର ଯନ୍ତ୍ରଣା ବୋଧରେ ।

ଯେତେ ଭାବେ ଭୁଲିଯିବି ,

ମେଘ ଭର୍ତ୍ତୀ ଆକାଶଟା ହଠାତ୍ ବର୍ଷିବାକୁ ଆରମ୍ଭ କରେ ,

ମୋର ସବୁ ଅସହାୟତାକୁ

ସିଦ୍ଧ କରିଦେଇ ।

     

ମନେ ପଡି଼ବାର ସୀମା ନାହିଁ ,

ସୀମା ନାହିଁ ତୁମକୁ ଭୁଲିବାର ପ୍ରଚେଷ୍ଟାର ।

ଶେଷ ନାହିଁ ବେଦନାର ଜୁଆରର ,

କେବେ ମୁଁ ନାହିଁ..

କେବେ ତମେ ନାହଁ !

ଖୋଜି ଖୋଜି ଜୀବନର ସବୁ ପଥ ସରିଲେବି ,

ଅଫେରା ସମୟ ଆଉ

ପଛକୁ ଫେରିବାର ନାହିଁ ।