ଭଗବାନଙ୍କୁ ଚିଠି

       ସବୁ ଦେଇ ପ୍ରଭୁ ହୃଦୟ ଭିତରେ

       ଭରିଦେଲ ଏତେ ଶୂନ୍ୟତା ।

       

       ଟିକିଏ ହାତ ବଢା଼ଇ ,

       ଦେଲନାହିଁ ସଜାଡି଼ ମନଟାକୁ !

       ସାରା ଜୀବନ ଅଶ୍ରୁରେ ଭିଜିବା ପାଇଁ।

ଛାଡି଼ଦେଲ ?   

      ତୁମ ଛଡା କିଏ ବୁଝାଇବ ପ୍ରଭୁ ,

      ତୁମେ ତ ଅନ୍ତର୍ଯ୍ୟାମୀ ...

         ଏ ମନକୁ କିଏ କହିବ ବୁଝାଇ ,

          ତୁମ ଇଛ୍ଛା ବିନା 

          ହଲେନାହିଁ ଘାସର ପତ୍ରଟିଏ ବି ! 

             

         ବଡ଼ ବନ୍ଧୁଟିଏ ବୋଲି ବୋଲାଇଛ ତୁମେ

         ସଂସାରେ ପଡି଼ଛି ହୁରୀ ...

          ମୋ ବେଳକୁ କିନ୍ତୁ ଛାଡି଼ ଦେଲ ହାତ

          ଲୁହରେ ଭିଜାଇ ଦେଇ  !