!! ଦି' ବୁନ୍ଦା ଲୁହ ରେ ଜୀବନ !!

ହର୍ଷରେ ହେଉ ବା ବିମର୍ଷରେ

ଲୁହକୁ ଆପଣାର

କରିଛି କେବେଠୁ

ଜୀବନର ଅର୍ଥ ଖୋଜି ଖୋଜି

ଥକି ଗଲା ବେଳେ ,

ଚପଳ ଶୈଶବ ମୋର

କ୍ଷୁଧାରେ ଆତୁର ବେଳେ

କେବେ କେହି ଆତ୍ମୀୟ ସ୍ୱଜନ

ଚିରଦିନ ପାଇଁ

ବାହୁଡିଲା ବେଳେ

ଦି' ବୁନ୍ଦା ଲୁହ ଜକେଇ ଆସେ

ମୋ ସନ୍ତପ୍ତ ନୟନ କୋଣରେ !

ଦି' ବୁନ୍ଦା ଲୁହ ହଜେ

ପ୍ରଜାପତି ଚିତ୍ରିତ ଡେଣାରେ

ଲୁହ କେବେ ବତୁରାଏ ମାଟି

ମେଘରାତି ବତାସୀ ଝଡରେ

ଦି ' ବୁନ୍ଦା ଲୁହରେ ଭାସିଯାଏ କାହା ଚିଠି

କାଗଜ ଡଙ୍ଗାଟେ ହୋଇ

ବୟସର ଜୁଆରି ନଈରେ ।

ଲୁହ ମୋର ଅତିପ୍ରିୟ ଉଦାସୀ ମନର

ଲୁହ ମୋର ଅନୁନୟ ଅଧୀର ପ୍ରାଣର

ଲୁହ ମୋର ଆର୍ତ୍ତ ଟିଏ ଭକ୍ତି ନୈବେଦ୍ୟର

ଲୁହ ମୋ ସଜଳ ସକାଳ

ଯେଉଁଠି ପଖାଳେ ନିତି ଜୀବନକୁ ମୋର ।

ଦି'ବୁନ୍ଦା ଲୁହ ଛଳ ଛଳ ଆଖି

କେବେ ବିବଶ କରିଛି ମୋତେ

କେବେ ହରାଇଛି ଜୀବନର ଛନ୍ଦ

କେବେ ସେ ଅନୁତାପର

କେବେ ବିଧୂର ବେଳାର ।

ଲୁହ ଟିଏ ଝରିଗଲେ

କୋହସିକ୍ତ ଅନ୍ତର ଥରାଇ

ମୁଁ ଲଭେ ପରମ ଶାନ୍ତି

ଅଶାନ୍ତିର ଦାବଦହନରେ

ନିଜକୁ ଉଝାଇ !!