ସମୟ କ୍ରମଶଃ

ହେ ସମୟ ତୁମେ ଅବଶ କାହିଁକି

ବୟସର ଅପରାହ୍ନେ

ଉତ୍ତାଳ ତରଙ୍ଗ ପ୍ରାୟ ମଥା ପିଟ

ବେଳାବୁକେ ଅନୁକ୍ଷଣେ ।

ଝରୁଥିଲ ଦିନେ ମୋ ଶୈଶବ ଓଠେ

ହୋଇ ସୁମଧୁର ହସ

ସୁନ୍ଦର ପ୍ରଭାତ ସ୍ବର୍ଣିମ କିରଣେ

ଢାଳୁଥିଲ ପ୍ରାଣୋଚ୍ଛ୍ବାସ ।

ତୁମେ ନନ୍ଦନର ସୁବାସ ଚନ୍ଦନ 

ମଳୟ ମନ୍ଦ୍ର ପବନ

ଜୀବନ ସଙ୍ଗୀତ ମଧୁର ମୂର୍ଚ୍ଛନା

ତୁମେ ମୋ ହୃଦ ସ୍ପନ୍ଦନ ।

ମଧୁ ଯାମିନୀର ରୂପେଲି ଚନ୍ଦ୍ରମା

ତାରାଫୁଲେ ମାଦକତା

ସପ୍ତରଙ୍ଗ ରସେ ଯଉବନ ସ୍ବପ୍ନେ

ଭରିଥିଲ ଉଦ୍ଦାମତା ।

ଆସିଅଛ କେବେ ହୋଇ ଝଡଝଞ୍ଜା

ବରଷା ଗ୍ରୀଷମ ଶୀତେ

ଅଜଣା ପଥରେ ସାଜି ପ୍ରତିବନ୍ଧ 

ଦେଇଅଛ ଶିକ୍ଷା କେତେ ।

ଚାଲିଛି ସଂସାରେ ନିତ୍ଯ ନିରନ୍ତର

ଜୀବନ ଘୋର ସଂଗ୍ରାମ 

ଲକ୍ଷ୍ଯ ଚରିତାର୍ଥେ ଜୀବନର ଯାତ୍ରା

ଚାଲିଥିବ ଅବିରାମ ।

ସଦ୍ଭାବନା ଶାନ୍ତି ସହ ଅବସ୍ଥାନେ

ସମାଜେ ସ୍ବଚ୍ଛନ୍ଦ ପ୍ରାଣ

ଲଭିବାକୁ ମୁକ୍ତି ଜୀବନ ଆନନ୍ଦ 

ହୁଅ ନାହିଁ ଆଶା ଶୂନ୍ଯ ।

ଜ୍ଞାନ ଅଭିଜ୍ଞତା ନିଜ ବୁଦ୍ଧିମତା

ସୁପ୍ରଚେଷ୍ଟା ସଙ୍କଳ୍ପନା

ଜୀବନକୁ କରେ ସଫଳ ସାର୍ଥକ 

ସୃଜେ ନୂଆ ସମ୍ଭାବନା ।