ସମୁଦ୍ର ଆସୁଛି ମାଡ଼ି

ଅସୀମ ଅନନ୍ତ ଅଗାଧ ଅମ୍ବୁଧି

ପ୍ରକୃତିର ଉପହାର

ପରହିତ ପାଇଁ ସଦା ଉତ୍ସର୍ଗୀତ

ନାମ ପୁଣି ରତ୍ନାକର ।

ଅମୂଲ୍ୟ ପଦାର୍ଥ ହୀରା ମଣି ମୁକ୍ତା

ଗଚ୍ଛିତ ଯାହାର ଗର୍ଭେ

ଆଜି ସେ କାହିଁକି ମନୁଷ୍ୟ ସମ୍ମୁଖେ

ଚିନ୍ତିତ ପରାଣେ ଭାବେ ।

ହେ ମାନବ ତୁମ ସ୍ଵଭାବ ଚରିତ୍ର

ଯନ୍ତ୍ରଣା ଦେଉଛି ମୋତେ

ପ୍ରଦୂଷଣ ଭରି ଜୀବନକୁ ମୋର

ଭସାଇଲ ଦୁଃଖ ସ୍ରୋତେ ।

ହିମ ପରବତ ପ୍ରକ୍ଷାଳନ ବଢି

ଭଗ୍ନ କରେ ଧର୍ଯ୍ୟ ବଳ

ସୀମା ରେଖା ମୋର ସୁଦୀର୍ଘ ପ୍ରସାରେ

ଏଥିରେ ନାହିଁ ମୋ ଛଳ ।

କେତେ କଲ୍ଲୋଳିନୀ ସମାହିତ ହୁଏ

ଆନନ୍ଦ କଲ୍ଲୋଳେ ମାତି

ଧାରା ଶ୍ରାବଣର ପ୍ରଖର ସ୍ରୋତକୁ

ନଥାଏ ମୋ ମନେ ଭୀତି ।

ସାଗର ତ କେବେ କାହା ଉପହାର

ଗ୍ରହଣ କରେନା ଆସି

ମିଛେ କାହିଁ ପାଇଁ ଦୋଷାରୋପ କର

ସମୁଦ୍ର ଆସୁଛି ହସି ।

କାନନ ଅରଣ୍ୟ ମୂଳତ୍ପୋଟନ କରି

ଉତ୍ତତ୍ପେ ଭରିଲ ଧରା 

ବାଷ୍ପୀଭୂତ ହୋଇ ଦୁନ୍ଦୁଭି ବଜାଏ

ହିମଗିରି ଶୁଣେ ନାରା ।

ଅସହ୍ୟ ବେଦନା ଜାଳି ଦେଲା ସିନା

ଅନ୍ତର ଶୀତଳ ଭାବ

ସେହି ବ୍ୟଥା ପାଇଁ ମୋର ଏ ଦୁର୍ଦ୍ଦଶା

କିଏ ବୁଝେ କ୍ଷତି ଲାଭ ।

ସୌନ୍ଦର୍ଯ୍ୟରେ ଭରା ବେଳାଭୂମି ମୋର

ସ୍ତର ସ୍ତର ବାଲୁ ରେଖା

ମନୋରମ ତା'ର ଚୋରି କରେ ଚୋର

କିଏ ସେ କରୁଛି ରକ୍ଷା ।

ପାଦ ତଳୁ ଯେବେ ଧୋଇ ହୋଇ ଯାଏ

ଜୀବନର ପୃଷ୍ଠ ଭୂମି 

ମନେ ଖେଳି ଯାଏ ଅଜସ୍ର ବିରହ

ଚଉଦିଗ ହୁଏ ଭ୍ରମି ।

ଆତଙ୍କରେ ଯେବେ ନିଜକୁ ନଦେଖି

ଅସ୍ଥିର ବରଣ କର

ତୁମ ଆକ୍ରୋଶକୁ ମଥା ପାତି ସହି

ବୁଲେ ମୁଁ ଗ୍ରାମ ସହର ।