ସ୍ମୃତି ତୁମେ

ସ୍ମୃତି ତୁମେ ଶୀତୁଆ ସଞ୍ଜର ସଳିତା

ସ୍ମୃତି ତୁମେ ଇନ୍ଦ୍ରଧନୁର ସପ୍ତରଙ୍ଗ,

ଅଚାନକ ଆସି ଆକସ୍ମିକ ଭାବେ 

ମୋଠୁ ମୁହଁ ମୋଡ଼ି ଯାଅ ଦୂରେଇ ।

ମୁଁ ନିରବରେ ନୀରିଖେ ସ୍ମୃତି ତୁମକୁ,

ଯେବେ ନହୁଲି ନିଶାରେ ନିଛାଟିଆ ନଈର

ସୂଅ ର ସବାରୀରେ ସାତପର କରି ଯାଅ,

ନା ଫେରିବାର ପ୍ରତିଶ୍ରୁତି ଦିଅ

ନା ନିଜର ନାଆ ରେ ନେଇଯାଅ ।

ସ୍ମୃତି, ତୁମେ ଜାଣିଛ?

ଜୀବନ ଜୁଇରେ ପ୍ରତିଥର ଜଳେ

ମୋ ଅନୁତପ୍ତ ଅମାନିଆ ମନ,

ତଥାପି, ମୁଁ ବଞ୍ଚିଛି ତୁମ ସହ

ଝୁରି ଆଉ ଝରେଇ ଝାଞ୍ଜି ଲୁହ ।