ସ୍ମିତହାସ୍ୟ

ଜଳିଗଲା ପରେ ଜୁଇର ଚିତାରେ 

ରହିଯିବ ଭସ୍ମ ଯାହା ଅବଶେଷ

ତହୁଁ ଖୋଜିନେବ, 

ଶେଷ ସନ୍ତକଟିକକ 

ତୁମ ଆଦ୍ୟ ସେ ସ୍ମିତହାସ୍ୟ

ଆଉ ଛାଡ଼ି ଦେଇ ଯିବ

ଲୋତକର ଦୁଇ ଧାର,

ଲୋତକର ସ୍ପର୍ଶେ, 

ପରିତୃପ୍ତିର ସୀମା ଲଙ୍ଘିଯିବ

ଅତୃପ୍ତ ଆତ୍ମା ମୋର, ଅତୃପ୍ତ ଆତ୍ମା ମୋର ।।