ସଜପଖାଳ

ମୁଁ ଆଜି ଝୁମି ଝୁମି ନାଚୁଛି

ନାଚି ନାଚି ଗାଉଛି

ମୋ ପ୍ରିୟା ପଖାଳ କଂସା

ମୋତେ ଚାହିଁ ବସିଛି ।

କହନ୍ତି ଗାଁ କନିଆଁ ସିଏ ସିଙ୍ଘାଣିନାକୀ

ସୁଆଦ ତା ନୁହେଁ ମିଠା ତୁଚ୍ଛା ପାଣି ବହକି

ଫେସନେ ଗରମ ଛୁଙ୍କ ନାହିଁ

ଲୋକେ କହନ୍ତି କିଛି ।

ମୋ ପ୍ରିୟା ପଖାଳ ।

ପିଜା ବରଗର ପେଷ୍ଟ୍ରୀ କାଳେ ଭାରି ସିହାଣୀ

ଡଉଲଡାଉଲ ଠାଣି ଭାଉ କେତେ କେଜାଣି

ଶୁଣି ଦେଲେ ନାଆଁ ତାଙ୍କ

ଲାଳ ଗଡ଼ି ପଡୁଛି ।

ମୋ ପ୍ରିୟା ପଖାଳ ।

ଅଲାଜୁକ ହୀନ ବୁଦ୍ଧି ଅଟେ ଅବିବେକ

ଚିହ୍ନେ ନାହିଁ ମାତୃଭାଷା ଖାଦ୍ୟ ଗୁଣ ସୁମହତ୍ତ୍ୱ

ନୀଚ୍ଚାଧମ ରୋଗ ଦୁଃଖେ

ଘାଣ୍ଟି ହୋଇ ମରନ୍ତି

ମୋ ପ୍ରିୟା ପଖାଳ ।