ଶରତ ସକାଳ

ବିନ୍ଦୁଏ କାକର ଆଖିରେ ପଡୁନି

ଶୁଭୁନାହିଁ ହରିନାମ 

କଅଁଳ ଖରାରେ ଚମକୁନି ଘାସ

ଦେଉନି ମୁକ୍ତାର ଭ୍ରମ I

ଅଳସ ଭାଙ୍ଗିଲେ ଶରତ ସକାଳ

ଶିହରଣ ନାହିଁ ଦେହେ

କାଶତଣ୍ଡୀ ବଣେ ହଜୁନାହିଁ ମନ

ଆଖି ଭରିଯାଏ ଲୁହେ I

ରଜନୀଗନ୍ଧାର ସୁବାସରେ ମନ

ବାଉଳା ହୁଏନି କିଆଁ

ଶରତ ଗଢେନି ପ୍ରୀତିର ଉଆସ

ଦେହେ ଲଗାଏନି ନିଆଁ I

ମାଆ ଆସୁଛନ୍ତି ସରଗପୁରରୁ

ଖୁସିରେ ଭରୁନି ମନ

ଅଶୀଣରେ ଖାଲି ଖୋଜିହୁଏ ମନ

ସେଇ ଧାରା ଶିରାବଣ I