ଶିଶୁମାନଙ୍କର

ଶିଶୁମାନଙ୍କର ମୁଖୁ ସୁଧା ଧାର

ଝରୁ ଥାଏ ନିରନ୍ତର

ଦରୋଟି ଭଙ୍ଗା ଭଙ୍ଗା କଥା

ଲାଗେ କେତେ ମନୋହର ।

ଚମତ୍କାର ବେଶ ସରଳ ନିଷ୍ପ।ପ

ଶିଶୁ ପରମ ପବିତ୍ର 

ସୁଧ।ମୟୀ ହସେ ଜୋଛନା ପ୍ରକାଶେ

ଆହା କି ଦିବ୍ୟ ମଧୁର ।

ସରଳ ଚାହାଣି ନିଏ ମନ କିଣି

ସୁକୁମଳ ଅବୟବେ

ନାନା ଭଙ୍ଗୀ କରି ହସି ନାଚି ଖେଳି

ନିଜ ଚପଳ ସ୍ୱଭାବେ । 

ଭରି ଦିଏ ଆନ ହୃଦୟେ ହରଷ

ସ୍ନେହ , ଶ୍ରଦ୍ଧା , ମଧୁରୀମା

ବାତ୍ସଲ୍ୟ ମମତା ଭ।ରେ ଭର ପୁର

ନାହିଁ ଶିଶୁ ର ଉପମା ।

କୋମଳ ନରମ ଓଠ ରେ ହସରେ 

ଦର୍ଶକ ର ମନ କିଣେ

ଶିଶୁ ମାନେ ସିନା ସବୁଠି ଦୁଷ୍ଟାମୀ କଲେ ବି

ସଭିଙ୍କ ର ମନ ଜିଣେ ।

ହସରେ, ରସରେ, ଭାଷ, କୌତୁକରେ

ହୁଅନ୍ତି ସବୁରି ପ୍ରିୟ

ସାଥୀ ମେଳେ କେତେ ଖେଳି ବୁଲି ବିତେ

ଆହାଲାଦ ରେ ସମୟ ।