ଶୀତୁଆ ସକାଳ

ଗ୍ରୀଷ୍ମ ପରେ ବର୍ଷା, ବର୍ଷା ପରେ ଶୀତ

ଧରାଧରି ହେଇ ଆସନ୍ତି ହାତକୁ ହାତ ।

କାର୍ତ୍ତିକ, ମାର୍ଗଶିର, ପୌଷ ଆଉ ମାଘ 

ଥଣ୍ଡା ମାଡ଼ିଆସେ ସତେ ଶୀତୁଆ ବାଘ ।

ଶୀତୁଆ ସକାଳର ସୂର୍ଯ୍ୟଙ୍କ ରକ୍ତିମ ଆଭା

ବିଛୁରିତ କିରଣ କରିଦିଏ ମନ ଲୋଭା ।

ଭାସିଆସେ ଚତୁର୍ଦ୍ଦିଗୁ ପକ୍ଷୀଙ୍କ ସ୍ୱର ମୂର୍ଚ୍ଛନା

ଘଣ୍ଟାଘଣ୍ଟ ଶଙ୍ଖଧ୍ୱନି ଦିଅଇ ଶୁଭ ସୂଚନା ।

ପୂର୍ବ ପରି ନାହିଁ ଆଉ ଆଜିକା ଏ ଶୀତ

ଏବେକା ସମୟେ ସେ ହୁଅଇ ଆମ ମିତ ।

ଶୀତରେ ପଡଇ ବହୁ ଓଷା ବାର ବ୍ରତ 

ନିରାମିଷ ଭୋଜନେ ଚିତ୍ତ ହୁଏ ସନ୍ତୁଷ୍ଟ ।

ମନେପଡେ ପିଲାବେଳେ ଆସୁଥିଲା ଶୀତ

ଶରୀର କାଲୁଆ ହେଇ ଥରୁଥିଲା ଓଠ ।

ଖୋଜାହୁଏ ଶୋଇବାକୁ ହେଁସ ହଉ କି ମସିଣା

ସକାଳ ଦଶ ଘଡିଯାଏଁ ଛାଡି ନ ହୁଏ ବିଛଣା ।

ସକାଳ ସଞ୍ଜେ ନିଆଁ ପୁଆଁ ଲାଗେ ଭାରି ମିଠା

ଶୀତ ଦିନେ ଖାଉଥିଲୁ କି ସୁଆଦିଆ ପିଠା ।

ସଞ୍ଜବେଳେ ଘେରିଯାଉ ବସିବାକୁ ଚୁଲୀ ପାଖେ

ଖାଇସାରି ମୁହଁ ନ ଧୋଉ ପାଣି ନ ପଡେ ହାତେ ।

ସ୍ନାନ ନ କରି ରହିଯାଉ ମଳି ବସିଯାଏ ପୋଟେ

ଚଡ଼ଚଡ ହେଇ ହାତ ମୁହଁ ସବୁ ଆଁ କରି ଫାଟେ ।

ଭାରି ଭଲ ଲାଗେ ସେହି କାଠୁରିଆ ଶୀତ ଦିନ

ତାଜା ତାଜା ପନି ପରିବା ମିଳଇ ପ୍ରତିଦିନ ।

ସେକାଳ ଶୀତକୁ କାହୁଁ ଜାଣିବେ ଆଜିକା ପିଲା

ସବୁ ଅଛି ତାଙ୍କ ପାଶେ ନାହିଁ କିଛି ବି ଝମିଲା ।