ଶ୍ରାବଣ ଆକାଶେ

ସବୁକିଛି ହୁଏ ଓଲଟ ପାଲଟ

ଭଲ ନାହିଁ ଦୁନିଆର ପରିସ୍ଥିତି

ଶ୍ରାବଣ ଆକାଶେ ହୁଏନି ବରଷା

ହୁଏ ବୈଶାଖର ଝାଞ୍ଜି ଖରା ତାତି ।

ଜଳ ବିହୁନେ ଦୁନିଆଟା ସାରା 

ଚାଷବାସ ସବୁ ଗଲାଣି ଉଜୁଡି

ଚାଷଜମି ସବୁ ଟାଙ୍ଗରା ହୋଇକି

ଆଁ କରି ଫାଟି ଗଲାଣି ବିଗିଡି ।

ବେଳକାଳ ଦେଖି କହି ହେଉନାହିଁ

କାହା ଭୟେ ଏ ବାରିଦଟା ଲୁଚିଛି

କେବେ ସେ ଆସି ଯିବ ବରଷି

ଚାତକ ପରି ଚାଷୀଟି ଚାହିଁ ବସିଛି । 

ନୟନୁ ଲୋତକ ପିଇଯାଇ ଓଠେ

ସୁନାର ଫସଲ ଫଳାଏ ସେ କ୍ଷେତେ

ଫଳିଲେ ଫସଲ ସିନା ଖାଇକି ବଞ୍ଚିବା

ନାହିଁତ ହା ହା କାର କରି ସଭିଏଁ ମରିବା ।

ଚାଷୀକୁଳ ଆଜି କାନ୍ଦିକାନ୍ଦି ଦେଖେ

ବିଲେ ଫାଟିଥିବା ମାଟିର ଚେହେରା

ବସି ହିଡ ପାଖେ ମୁଣ୍ଡେ ଦେଇ ହାତ

କେବେ କ୍ଷେତ ହବ ପାଣି କାଦୁଅ ଭରା ।

କ'ଣ ଘଟିବ କେତେବେଳେ ଯେ

ବାତ୍ୟା କି ମରୁଡି ହବ ନାହିଁ କିଛି କହି

ସଂସାର ଭିତରେ ଘର କରିଥିଲେ

ପଥର ପଡିଲେ ବି ଯିବା ହିଁ ସହି ।

କିଏ ଆସି ତାକୁ ସୁଖ ଢାଳିଦବ

ଝାଉଁଳିଯାଏ ତା ନୀଳନୀଳ କ୍ଷେତ

ମେଘ ମଲ୍ହାର କେବେ ଆସି ଶୁଣାଇବ

ଶସ୍ୟଶ୍ୟାମଳାଭରା ସବୁଜ ସଙ୍ଗୀତ ।

ଦୁଃଖଭରା ଚାଷୀ ଜୀବନଟା 

ବଡ଼ ହିନୀମାନିଆ

ଭୋକ ଉପାସରେ କଟେ

ଏଇଟା ତ ସବୁଦିନିଆ ।