ଶୀତ ସକାଳ

ଥିରି ଥିରି ଶୀତ ଛୁଇଁଲା ମରତ

ସରଗ ଭୁବନ ଛାଡ଼ି

ପର୍ଣ୍ଣ ମୋଚିର ପ୍ରଣତ ପତର

ନିରବେ ପଡଇ ଝଡ଼ି ।

ଥକ୍କି ଝରି ପଡେ କାକର ସାଥିରେ

ପଦୁଅଁ ପାଖୁଡ଼ା ଲୁହ

ବିରହିଣୀ ଝୁରେ କାନ୍ତ ଦରଶନ

ତୁଟାଇ ଜୀବନ ମୋହ ।

କ୍ଷୀଣ ତନୁ ଦେଖି ତଟିନୀର ଆଖି

ଛଳଛଳ ମନ୍ଦ ଗତି

ଝାଉଁଳା କୁସୁମେ ଭ୍ରମର ବିଷାଦେ

ଖେଦରେ କାଟଇ ରାତି ।

ଦିନମଣି କର ମଳିନ ନିଷ୍ପ୍ରଭ

କୋଟି ତେଜିୟାନ ମୁହଁ

ଧରଣୀ ବକ୍ଷରେ ଶୁଭ୍ର ଚାଦର

ଥରଇ ଫୁଙ୍ଗୁଳା ଦେହ ।

କାକର ଭିଜା ଏ ସୁନେଲି ସକାଳ

ପ୍ରକୃତିର ନୂଆଁ ବେଶ

ସୁଷମା ପଖାଳି ପର୍ଯ୍ୟଟନ ସ୍ଥଳୀ

ଜନ ମନ କରେ ବଶ ।

ଉତ୍କଳ ଆକାଶେ ଅତିଥିର ବେଶେ

ଉଡନ୍ତି ବିଦେଶୀ ପକ୍ଷୀ

ଦକ୍ଷ ଚିତ୍ରକାର ସୁଦକ୍ଷ ତୁଳୀର 

ରଙ୍ଗ ରହିଅଛି ସାକ୍ଷୀ ।

ନରମ ପୋଷାକ ଗରମ ବାଣ୍ଟଇ

ଆଦର ତାହାର ବେସି

ସିଆଁ ପଣତରେ ଅଭାବୀର ଶୀତ

ଦେହରୁ ଯାଉଛି ଖସି ।

ରଇତର ଖଳା ଦିଶଇ ଉଛୁଳା

ଫୁଲିଯାଏ ଛାତି ସୁଖେ

ନିଗାଡି ରକତ ସ୍ପନ୍ଦନର ମନ୍ତ୍ର

ଫୁଙ୍କଇ ସବୁରି ମୁଖେ ।

ମରାଳ ଖେଳଇ ଶୀତଳ ସଲୀଳେ

ମହାନନ୍ଦେ ମୀନ ଖୋଜି

ତେଜିଲେ ଆଳସ୍ୟ ସାଜିଲେ କର୍ମଠ 

ଜିଣିବା ଜୀବନ ବାଜି ।