ଗେହ୍ଲେଇ ପ୍ରିୟା

ବନ୍ଧା ପଡ଼ିଛି ମୋ ହୃଦୟ ମାଣିକ

ତୋର ଓଠ ଦୁଇ ଧାରେ

ଅସହାୟ ମୁଁ ଯେ ଡୁବି ଯାଉଅଛି

ନୟନ ସରସୀ ନୀରେ ।

ପିଙ୍ଗଳ କପୋଳ ଝଳି ଉଠେ ଜଳି

କାନ ଝୁମୁକାର ଝରା

ଅପଲକେ ଦେଖେ ତୋ ରୂପ ପସରା

ସୌନ୍ଦର୍ଯ୍ୟ ବୈଦୁର୍ଯ୍ୟ ତୋରା ।

ଲାଜ ଭିଜା ସଜ ଓଢଣୀ ଫାଙ୍କରେ

ଲୁଚିଅଛି ଚକା ଜହ୍ନ

ଶତମୁଖ ତୋର ରୂପ ଉପମାର

ଟିକି କଳାଯାଇ ଚିହ୍ନ ।

କାଉଁରୀ କନ୍ୟା ତୁ ପ୍ରୀତିର ବନ୍ୟା ତୁ

ଛନ୍ଦ ତରଙ୍ଗ ତୋ ଭାଷ

ରେଶମୀ ଚୁଟି ତୋ ଅମାନିଆ ନଈ

ଟାଣିନିଏ ତୋର ପାସ ।

ଛୁଇଁ ପାରୁନାହିଁ ମଳୟ ସାଜି ମୁଁ

ହୋଇବି ନିତ୍ୟ ବସନ୍ତ

ଦୂରେ ଦୂରେ ଥାଇ ନିତି ଚୁମୁଥିବି

ତୋ ମଥା ପୂର୍ଣ୍ଣ ସୀମନ୍ତ ।