ସହିଦ୍‌ ଙ୍କ ଚିଠି

ମାଆ,

ମୋ ରକ୍ତ ଜୁଡୁ ବୁଡୁ ଚେହେରା

ଆଖି ଆଗରେ ନାଚି ଯାଉଛି

ମୋ ତ୍ରିରଙ୍ଗା ର ଛବି

ମୁଁ ଡରିନି କି ହାରିନି ମାଆ

ମୋ ପିଠି ପଛରୁ

କରା ଯାଇଛି ହାମଲା

ପାଟିରେ ଜୟହୀନ୍ଦ୍ -

ମୁହଁରେ ବଳିଦାନର ଆତ୍ମତୃପ୍ତି ।

ହେଲେ ମାଆ -

ହୃଦୟର କେଉଁ ଏକ ଅନ୍ଧାରି କୋଣରେ

ଛୋଟ ଇଚ୍ଛାଟିଏ

ମୁଣ୍ଡ ଟେକଛି

ତୋ ପଣତ କାନି

ଖୁବ୍ ମନେ ପଡୁଛି

ଆଉ ଇଚ୍ଛା ହେଉଛି-

ଥରୁଟିଏ ତୁ ତୋ ପଣତରେ

ମୋ ଲହୁକୁ ପୋଛି ଦିଅନ୍ତୁ କି !

ବାପା-

ତୁମେ କହିଥିଲ

ବାପା ତୁମେ କହିଥିଲ

ଏଥର ବିରାମ ନେଇ ଯା

ହେଲେ, ବାପା

ଏ ସିପାହୀ ମନଟା

ମଞ୍ଜୁରୀ ଦେଇ ନ ଥିଲା ।

କିନ୍ତୁ ବାପା-

ଏ ରକ୍ତ ଜୁଡ଼ୁବୁଡ଼ୁ ଚେହେରାରେ

କେବଳ

ତୁମ ହାତ ଟିକେ

ମୋ ମୁଣ୍ଡରେ ଚାହୁଁଥିଲି ।

ଖୁସୀରେ ଖୁସୀରେ ଯାଉଥିଲି

ହେଲେ-

ହୃଦୟର କେଉଁ ଏକ ନିବୃତ୍ତ କୋଣରେ

ତୁମ ପାଦ ସ୍ପର୍ଶ କରିବାକୁ ଚାହୁଁଥିଲି ।

ତୁମ ମନେ ଅଛି ନା

 ମୁଁ କହିଥିଲି ନା,

ସହିଦ୍ ହୋଇଯିବି ପଛେ

ମଇଦାନ ଛାଡ଼ି ଆସି ପାରିବିନି ।

ତୁମେ କାହିଁକି ଦୁଃଖ କରିବ ବାପା

ତୁମେ ଖାଲି ମୋ ପାଇଁ

ଗର୍ବ କରିବ ।

ପ୍ରିୟା,

ପ୍ରିୟା ମୋର

ମୋ ଶରୀରର ରକ୍ତ ପ୍ରବାହ

ତୁମ ମଥାରୁ

ଧୋଇଦେଲା ସୋହାଗ ସିନ୍ଦୁର

ମୋର ବନ୍ଧୁକ ଫୁଟିବା ପୂର୍ବରୁ

ଆଉ କାହା ଗୁଳିରେ

ଚୁର୍ ମାର୍ ହୋଇଗଲା

ତୁମ ହାତର ଚୁଡ଼ି -

ହେଲେ,

ତୁମେ ତ ଜାଣିଥିଲ

ଏମିତି ବି ହୋଇପାରେ ବୋଲି

ତୁମ ପ୍ରେରଣାରେ

ମୁଁ ତ ଥିଲି ସିକ୍ତ ।

ମୁଁ ଜାଣିଛି_

ତୁମେ ଅଟ ବୀର ପତ୍ନୀ

ତୁମେ ହାରିବନି -

ହେଲେ, ଜାଣିଛ

ଭାରତ ମାଟିରେ

ରକ୍ତ ଜୁଡ଼ୁ ବୁଡୁ ଶରୀର ମୋର

କାହିଁକି କେଜାଣି

ତୁମର ଏକ ସ୍ପର୍ଶ ଖୋଜୁଥିଲା ।

ତୁମ କୋଳରେ

ମୋ ପରୀର ମୁହଁଟା

ଦାଉ ଦାଉ ଦେଖା ଯାଉଥିଲା।

ହୃଦୟ ର କୋଣେ ଅନୁକୋଣେ

ତାକୁ କୋଳେଇ ନେବାର

କୁନି କୁନି ଇଚ୍ଛାମାନେ

ଅକୁହା ବେଦନାରେ

ପୋତି ପକାଉ ଥିଲେ

ହେଲେ ?

ହଁ,

ଭାରତ ମାତାର ଝଣ୍ଡାରେ

ମୁଁ ବିଭୂଷିତ ହେବି

କଫନରେ ମୋତେ ସସମ୍ମାନେ ଘରକୁ ନିଆଯିବ 

ମୁଁ ଗର୍ବିତ -

ହେଲେ,

ମୋ ତ୍ରିରଙ୍ଗା ତଳେ ଥାଇ ମଧ୍ୟ

ତୁମମାନଙ୍କର

ଶେଷ ସ୍ପର୍ଶ ଚାହୁଁଥିବି_

ଆଉ ଶୁଣୁଥିବି -

ମୋତେ ନେଇ ଗର୍ବ କରିବାର କଥା ।

ସମସ୍ତେ କହୁଥିବ

ମୋତେ ନେଇ ଗର୍ବର କଥାକୁ

ହେଲେ

ମୋ ପରୀର ଅବୁଝା ଆଖି

ଅବୁଝା ଭାଷା ରେ ମୁଁ

ମର୍ମାହତ ହେଉଥିବି ।

ଶୁଣିବାକୁ ଚାହୁଁଥିବି

"ମୋ ବାପାଙ୍କ ପାଇଁ ମୁଁ

ଗର୍ବିତ" ବୋଲି ।

ହେଲେ......!

ଶେଷରେ

ଏତିକି କହିବି -

ମୋ ତ୍ରିରଙ୍ଗା ତଳେ

ମୋ ପରୀକୁ ଟିକେ ଦେଇଦେବ

ତାକୁ ଟିକେ ଛୁଇଁ ଦେଇ

ତୃପ୍ତ ହୋଇଯିବି -

ହଁ ମୁଁ ତୃପ୍ତ ହୋଇଯିବି।