ଶାରଦୀୟ ଶରତ

ଶାରଦୀୟ ଶରତରେ ଶୋଭାର ଭଣ୍ଡାର 

ହସେ ଶୁଭ୍ର କାଶତଣ୍ଡୀ ସ୍ବପ୍ନରେ ବିଭୋର

ସମୟର ନଈଧାରେ ଭ୍ରାନ୍ତି ନୟନର

ସତେକି ଖସିଛି ସ୍ବର୍ଗୁ ଧବଳ ତୁଷାର ।

ଅପରୂପ ରୂପସୀ ସେ ହାସ୍ୟ ଲାସ୍ଯମୟୀ 

ଅତୁଳ ସମ୍ଭାର ଧରି ମନ ମୋହୁଥାଇ

ଶରତର ପାର୍ବଣ କୁ ସୁ ସ୍ବାଗତ କରି

ସଜେଇ ହୁଏ ଧରଣୀ ନୂଆ ବେଶଧରି ।

ବନେ ଉପବନେ ଫୁଟି ନାନାଜାତି ଫୁଲ

ବଢାନ୍ତି ଧରାର ଶୋଭା ସତେ କରି ଗେଲ

ବାଳଇନ୍ଦୁ ପରି ଦିଶେ ସୁନ୍ଦର ସେ ଦୃଶ୍ୟ 

ଜନମନ ହରି ନିଏ ଦେଖିଲେ ଅବଶ୍ୟ ।

ଋତୁରେ ଋତୁରୃ ଭରେ ପବିତ୍ର ପାର୍ବଣ 

ପ୍ରକୃତି ର କମନୀୟ ପ୍ରୀତି ର ଭୂଷଣ

ଫୁଲର ଗହଣା ପିନ୍ଧି ହୋଇ ବିମଣ୍ଡିତ 

ବାସ୍ନାମୟ ମହକରେ କରେ ବିମୋହିତ ।

ଶାରଦୀୟ ଆକାଶର ଶୀତଳ ସ୍ପର୍ଶରେ 

ଅଳସୀ ଫୁଲର ଭରା ରଙ୍ଗ ମୁରୁଜରେ 

ଆବାହନୀ ସଙ୍ଗୀତ ର ମଧୁର ଛନ୍ଦରେ 

ପାଦଥାପି ଆସିଥାନ୍ତି ମା' ଧୀରେ ଧୀରେ ।