ମଣିଷ ଚିହ୍ନିବା କଷ୍ଟକର

ଜୀବନ ପଥରେ ଆସନ୍ତି ଅନେକ

ଅଜଣା ଅଶୁଣା ଜନ

ଅଳପ ଅଧିକ ରହି ହୃଦୟରେ

ଛାଡନ୍ତି ସ୍ମୃତିର ଚିହ୍ନ ।

କେହୁଏ ନିଜର ଅତି ଆପଣାର

ରକ୍ତର ନ ହୋଇ ଜାଣ

ପ୍ରତି ମୁହୂର୍ତ୍ତରେ ଥାଏ ତାର ହାତ

ସୁଝିହୁଏ ନାହିଁ ଋଣ। 

ମାନ ଅଭିମାନ ସ୍ନେହର ବନ୍ଧନ

ଅଭୁଲା ବିତିଲା କଥା

ନକହି ମନର ଆବେଗକୁ ପଢେ

ବୁଝିପାରେ ହୃଦ ବ୍ୟଥା ।

ଆହୁରି ଅନେକ ଆସନ୍ତି ଜୀବନେ

ଗଢ଼ନ୍ତି ସମ୍ପର୍କ ନୀଡ଼

ପ୍ରଥମ ପରଶ ଗଦାଏ ବିଶ୍ବାସ

ଇତିରେ ସାଜନ୍ତି ଜଡ ।

କଥାରେ ମଧୁର ମନ ଭୟଙ୍କର

ସମୟ ଜଣାଏ ବାକି

ସମ୍ମୁଖେ ଆଦର ପଛରେ ଜହର

ଅନ୍ତର ପାରେନି ରୋକି ।

ଆରମ୍ଭ ଇତିର ସ୍ୱଭାବ ମଧ୍ୟରେ

ଶୂନ୍ୟସ୍ଥାନ ହୁଏ ସୃଷ୍ଟି

ଅଳପ କଥାରେ ଈର୍ଷାର ବରଷା

ହେଉଥାଏ ପରା ବୃଷ୍ଟି ।

ଅଦିନିଆ ମେଘ ବଦଳାଏ ବେଶ

ହୁଏନି ସହଜେ ଜାଣି

ବୁଝିବା ଛଳରେ ହତ୍ୟାକରେ ଆତ୍ମା

ମିଛର ଆଶାକୁ ବୁଣି ।

ମଣିଷ ଚିହ୍ନିବା କଷ୍ଟକର ହୁଏ

ଆଜି ଦୁନିଆରେ ସତେ

ସ୍ୱଚ୍ଛ ସମ୍ପର୍କକୁ ଲାଳସା ଗ୍ରାସଇ

ଆପଣେଇ ଥାଅ ଯେତେ ।